یهودی‌سازی قدس از گذشته تا به حال

تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای یهودی سازی قدس اشغالی در سایه سکوت، ضعف و حتی همدستی رژیم‌های عربی با هدف از بین بردن هویت عربی، اسلامی تاریخی شهر قدس و تحمیل ماهیت جدید که همان ماهیت یهودی است، ادامه دارد...

 

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، بیت المقدس از زمان شکل‌گیری از جایگاه دینی مقدسی برخوردار بوده است که حتی در قرآن کریم هم به جایگاه والای مسجد الاقصی و برکتی که خداوند به آن بخشیده در سوره اسراء اشاره شده است.

شهر قدس آثار اسلامی فراوانی دارد که بیشتر آنها در بخش قدیمی واقع است که شامل مسجد قدس شریف، مسجد الصخره، مسجد الاقصی، مسجد العمری و اماکن وقفی اسلامی متعدد و مدارس اسلامی و نیز آثاری است که مسلمانان از خود به جا گذاشتند که همچنان از مطرح‌ترین آثار این شهر به شمار می‌رود.

بیت المقدس در وسط فلسطین واقع است که راه‌های متعددی از آن به رام‌الله و نابلس در شرق، بیت‌لحم و الخلیل در غرب، دریای مدیترانه در شمال و منطقه اریحا و وادی‌ها (دشتها) در جنوب منشعب شده است.

شهر قدس در دامنه کوه الخلیل قرار دارد که ارتفاع آن از سطح دریا، 720 تا 780 متر است و حدود 25 کیلومتر از ساحل دریای مدیترانه و حدود 10 کیلومتر از بحرالمیت فاصله دارد.

شهر قدس به دو بخش تقسیم می‌شود، بخشی در داخل حصارها (دیوارها) که منطقه قدیمی است و مساحت آن حدود یک کیلومتر مربع است و اماکن مقدس اسلامی و مسیحی در این محدوده قرار  دارد و بخش  دیگر خارج از حصارهاست.

حصار شهر بیت المقدس، پیرامون شهر قدیمی را در برگرفته است که دارای دروازه‌هایی به‌نامهای زیر است : الاسباط، الذهبی، المغاربه، النبی داوود(ع)، الخلیل، الجدید، العمود و الساحره.

نزدیک این حصار قدیمی، حدود 30 برج و قلعه بزرگ وجود داشت، داخل این حصار، مسجد قبة الصخره قرار دارد که عبدالملک‌بن مروان طی سالهای 685-691 میلادی آن را بنا کرد. مسجد الاقصی در سمت جنوب مسجد قبة الصخره قرار دارد.

تا پیش از رخدادهای سال 1967 میلادی، بخش غربی بیت المقدس در اشغال رژیم صهیونیستی و بخش شرقی آن در اختیار اردن بود، اما در دوره جنگهای اعراب و رژیم صهیونیستی، این بخش هم به اشغال این رژیم درآمد و چهارده سال بعد از این حادثه، رژیم صهیونیستی، رسماً بیت المقدس شرقی را که اغلب جمعیت آن فلسطینی هستند، جزو اسرائیل اعلام کرد، اما جامعه بین المللی این تصمیم تل‌آویو را به رسمیت نشناخته است.

بیت‌المقدس مهمترین مسئله مبارزاتی فلسطینی‌ها

وضعیت بیت المقدس یکی از مهمترین مسائل در مبارزات فلسطینی‌ها با رژیم صهیونیستی بوده است به‌طوری که در سال 1947 میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با تصویب قطعنامه 181 درباره حکومت آینده فلسطین این‌گونه مقرر کرد تا این شهر در یک دوره 10ساله تحت کنترل هیچ‌یک از طرفین فلسطینی و اسرائیلی قرار نداشته باشد و از طریق یک رژیم ویژه بین المللی با نظارت سازمان ملل متحد اداره شود، اما این طرح نیز هیچ‌گاه رنگ عمل و واقعیت به خود نگرفت، چرا که با پایان جنگ 1948 میلادی، بخش غربی بیت المقدس به تصرف رژیم صهیونیستی و بخش شرقی آن به تصرف اردن در آمد و بخش شرقی آن هم در جنگ 1967 به اشغال اسرائیل درآمد، هرچند جامعه بین المللی، اشغال بیت المقدس شرقی و بخشهایی از کرانه باختری را اشغال نظامی قلمداد و با ساخت شهرک های صهیونیست نشین در این مناطق مخالفت کرده است، اما رژیم صهیونیستی بی‌اعتنا به این مخالفت‌ها به‌لطف برخورداری از حمایت‌های نامحدود غربی‌ها به‌ویژه آمریکا و قرار گرفتن سازمان ملل متحد در خدمت طرحها و سیاست‌های این رژیم به پیشبرد سیاست‌های توسعه طلبانه و اشغالگرانه خود ادامه می‌دهد.

31 جولای 1980 میلادی بود که با مصوبه پارلمان رژیم جعلی اسرائیل موسوم به کنست، پایتختی بیت المقدس بر اساس مرزهای تعیین شده توسط تل‌آویو در سال 1967 میلادی به یک اصل قانونی در حقوق ادعایی رژیم تبدیل شد، هرچند شورای امنیت در قطعنامه 478 در همان سال، تل‌آویو را به‌خاطر تصویب چنین قانونی مورد  انتقاد قرار داد و آن را مغایر با قوانین بین المللی قلمداد کرد، اما رژیم صهیونیستی نه‌تنها اعتنایی به این قطعنامه نکرد، بلکه به‌دستور وزارت داخلی رژیم، تنها مرکزی که سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) در شرق بیت المقدس اداره می‌کرد، بسته شد.

قدس در صدر طمع‌ورزی‌های صهیونیست‌ها

در قدس غربی، تعداد زیادی شهرک صهیونیست نشین در چارچوب اجرای طرح یهودی سازی این شهر ساخته شده و هرساله نیز این شهرک‌ها گسترش می‌یابند.

شهر بیت المقدس مقام نخست را در طرحهای صهیونیستی از جمله شهرک سازی به خود اختصاص داده است و در صدر طمع‌ورزی‌های رژیم قرار دارد، این رژیم در سیاست یهودی سازی شهر قدس، گامهای عملی و جدی را از سال 1948 که فلسطین را اشغال کرد، برداشته است.

از مهمترین این طرحها، اعلام قدس اشغالی به‌عنوان پایتخت اسرائیل در یازدهم دسامبر 1948 میلادی است که طی آن، مقر دولت رژیم صهیونیستی به این شهر منتقل شد، همچنین قانون موسوم به غائبان از سوی رژیم در سی و یکم مارس 1950 میلادی تصویب شد که به صهیونیست‌ها اجازه داد تا با آزادی کامل در اراضی و اموال و دارایی‌های فلسطینی‌ها دخل و تصرف کنند با این عنوان که هر شهروند فلسطینی که از اول سپتامبر 1948 میلادی از سرزمین خود اخراج و آواره شود، دیگر حق بازگشت به شهر قدس را ندارد. این رژیم در ژوئن 1967، با لغو قوانین اردنی حاکم بر بخش شرقی قدس، قوانین حکومت نظامی را بر این منطقه حاکم کرد.

همچنین باید به اقدامات فراوان دیگری اشاره کرد که رژیم صهیونیستی علیه ساکنان اصلی بیت المقدس از سال 1980 میلادی برای مصادره زمین‌ها و اشغال مناطق و الحاق آن به اسرائیل انجام می‌دهد.

از طریق بررسی پرونده قدس از ابتدای اشغال مناطق عربی در پنجم ژوئن 1967 میلادی تا کنون، اقدامات و فعالیت‌های رژیم صهیونیستی در این شهر با رشد چشمگیری روبه‌رو بوده است که بر تداوم این سیاست‌های تجاوزکارانه علیه سرزمین و ملت فلسطین تصریح می‌کند، از سوی دیگر نهادهای یهودی صهیونیستی با وجود اختلافات ظاهری با یکدیگر همگی روی این مسئله تمرکز کرده‌اند که اشغال شهر قدس را آغاز مرحله خلاصی و نجات برای ملت یهود به‌زعم خود به تصویر بکشند، صهیونیست‌ها از زمان اشغال این شهر در راستای یهودی سازی آن از طریق بیرون راندن ساکنان مسلمان و اسکان هزاران خانواده یهودی به‌جای آنها در این مناطق و در بسیاری از شهرک‌های صهیونیست نشین که احداث کرده و می کنند، فعالیت کرده‌اند.

موضع رژیم صهیونیستی در خصوص مقدسات اسلامی

از زمانی که رژیم صهیونیستی، بیت المقدس را در جریان تجاوز پنجم ژوئن 1967 میلادی به اشغال خود درآورد، نیتهای پنهان و اهداف خود را درباره این شهر آشکار کرد که اوج آن، تخریب مسجد الاقصی و احداث معبد ادعایی سلیمان به‌جای آن است که از رؤیاهای قدیمی صهیونیست‌ها به شمار می‌رود تا به‌زعم خود آن را به‌مثابه کعبه‌ای برای یهودیان جهان قرار دهند.

این رژیم از زمان سیطره بر بیت المقدس بر اساس یک اصلی که به آن اعتقاد دارد، نابودی آثار اسلامی و تغییر ماهیت این شهر را در دستور کار خود قرار داده است و آن اصل این است: اگر می‌خواهی روح ملتی را بکشی، باید تمدن و بنیان فرهنگی‌اش را نابود کنی.

این رژیم با تکیه بر همین اصل اعتقادی خود، محله المغاربه قدس را اشغال و ویران کرد و دو مسجدی را که کنار آن قرار داشت، نیز با خاک یکسان کرد.

در ادامه وزیر دارایی وقت رژیم صهیونیستی، فرمان مصادره بخشهای گسترده و به هم پیوسته‌ای از مسجد الاقصی را با ادعای اینکه املاک اسرائیلی است، صادر کرد که بر اساس این فرمان، پنج مسجد، چهار باب مدرسه و  دو مرکز فرهنگی اسلامی شامل زاویه ابی‌مدین الغوث و زاویه الفخریه با خاک یکسان شد.

صهیونیست‌ها در چهارهم ژوئن 1969 نیز با بولدوزرهای خود، 14 ساختمان تاریخی و اسلامی را تخریب و در بیستم همان ماه، 17 ساختمان از جمله مدرسه التنکریه را در باب السلسله مصادره و آن را به مقر ارتش خود تبدیل کردند.

شیوه‌های یهودی‌سازی قدس؛ چراغ سبز آمریکا برای بلعیدن کامل فلسطین

از زمانی که رژیم صهیونیستی بیت المقدس را اشغال کرد، یعنی از سال 1967 میلادی به‌طور گسترده برای سیطره بر آن و تغییر آثار و ماهیت آن با هدف یهودی کردن آن و پایان دادن دائمی به حضور فلسطینی‌ها در آن تلاش می‌کند و به‌خاطر همین هدف، وسایل و شیوه‌های زیادی را مورد استفاده قرار داده است و اقدامات زیادی علیه این شهر و ساکنانش انجام داده است، به‌طوری که شهرک سازی در بیت المقدس و اراضی تابع آن یکی از شیوه‌های رژیم صهیونیستی برای رسیدن به هدف اساسی آنها در خصوص این شهر است.

شهرک‌سازی و مصادره اراضی

رژیم صهیونیستی طی دهه‌های گذشته برای تکمیل طرح‌های شهرک سازی خود با هدف سیطره کامل بر شهر بیت المقدس تلاش کرده است به‌طوری که از طریق گسترش آنچه مرزهای شرقی و شمالی قدس خوانده می‌شود، برای رسیدن به این هدف شوم تلاش می‌کند که این کار را از طریق الحاق شهرک معالیه ادومیم که حدود 20هزار سکنه دارد، به‌عنوان شهرک اصلی از شرق و از طریق شهرک‌های نظامی کوچک مانند عنتوت، میشور، ادومیم، کدار، کفعات بنیامین از سمت شرق، کخاف یعقوب، کفعات زئییف، کفعات حدشا، کفعات هاردار از شمال انجام می‌دهد و همزمان، نسبت ساکنان عرب فلسطینی که یک‌سوم ساکنان قدس را تشکیل می‌دهند، یعنی حدود 220 هزار نفر از جمله بخش الحاق شده که 380 هزار نفر جمعیت دارد.

با توجه به اینکه تعداد شهرک نشینان در قدس شرقی با تعداد شهرک نشینان در کرانه باختری و کمربندی نوار غزه برابری می‌کند، مجتمع‌های شهرک نشینی بسیار فشرده‌ای به‌شکل دایره‌ای اطراف بیت المقدس و حومه آن احداث شده است.

همچنین مرزهای شهرداری(قدس غربی) به صورت رسمی گسترش یافته است، اما رژیم صهیونیستی با تصمیمات و بهانه های مختلف بر 72 کیلومتر مربع مسلط شده و با گسترش ساخت و ساز در قدس، آنها را به شهرک هایی برای اسکان صهیونیست ها تبدیل می کند که این مساله در خصوص جبل ابوغنیم رخ داد.

پیامدهای شهرک سازی در بیت المقدس اشغالی و حومه آن

شکی نیست که روند شهرک سازی و سیاست یهودی سازی بیت المقدس و حومه آن، تاثیرات زیادی بر ساکنان فلسطینی آن گذاشته است که می توان آن را به طور کلی در محورهای زیر خلاصه کرد :

-مصادره هزاران دونم(واحد مساحت در فلسطین، لبنان، سوریه و اردن که هر دونم معادل هزار متر مربع است) از اراضی تابع روستاهایی که شهرک های صهیونیست نشین در آن مناطق احداث شده است.

-محاصره مراکز اسکان فلسطینی ها و جلوگیری از توسعه آنها؛

-تهدید برخی اماکن مسکونی فلسطینی به تخریب؛

-باقی نگه داشتن فلسطینی های ساکن بیت المقدس و حومه آن در حالتی از رعب و وحشت دائمی از طریق حملات و تجاوزات مکرر شهرک نشینان مجهز به سلاح به آنها؛

-جدا کردن شهر بیت المقدس و حومه آن از محیط فلسطینی آن در سمت شمال و جنوب؛

-جداسازی شمال کرانه باختری از جنوب آن و کنترل رفت و آمد فلسطینی ها بین شمال و جنوب کرانه باختری؛

-قطع ارتباط و پیوستگی جغرافیایی میان بخش های مختلف کرانه باختری و تقسیم آنها به بخش های کوچک و جدا از هم و در نتیجه جلوگیری از تشکیل دولت فلسطینی دارای حاکمیت؛

-مخدوش کردن نمای عمرانی زیبای قدس قدیمی و روستاهای فلسطینی اطراف آن؛

-تخریب مسجدالاقصی و احداث معبد ادعایی سلیمان به جای آن؛

-کوچاندن و آواره کردن فلسطینی های ساکن بیت المقدس و گرفتن مدارک شناسایی آنها؛

سیاست کوچاندن و آواره کردن فلسطینی ها از بیت المقدس یکی از شیوه های رژیم اشغالگر اسرائیل با هدف ایجاد واقعیت جدیدی است که  فلسطینی های ساکن این شهر به اقلیت بسیار ناچیز تبدیل شده و اکثریت جمعیت آن را یهودیان طرفدار رژیم اشغالگر قدس تشکیل دهد.

رویکرد واحد تمام دولت های رژیم صهیونیستی

دولت های پیاپی رژیم صهیونیستی طرح هایی را به منظور اجرای این اهداف وضع کرده اند که به شرح زیر است :

-اظهارات آریل شارون نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی به مناسبت سی و هشتمین سال اشغال قدس شرقی که طی آن به دروغ گویی خود ادامه داد و مدعی شد قدس متعلق به اسرائیل است و از این به بعد هرگز متعلق به خارجی ها(فلسطینی ها)نخواهد بود.

-اظهارات شیمون پرز رئیس سابق رژیم صهیونیستی که بر ضرورت بیرون راندن دسته جمعی فلسطینی ها از شهر بیت المقدس تاکید کرده بود، فلسطینی هایی که جمعیت آنها حدود 240 هزار نفر اعلام شده بود.

-بیانیه صادره از کابینه رژیم اشغالگر قدس با عنوان "طرح توسعه قدس" شامل اجرای طرح شهرک سازی جدید که بر اساس این طرح، شصت و هشت منزل فلسطینی تخریب و دویست خانواده در محله البستان منطقه سلوان قدس آواره شدند.

-افزایش فعالیت سازمان های یهودی افراطی برای جذب پول های یهودیان ثروتمند آمریکا برای خرید زمین های قدس از طریق معامله های مشکوک

-پیش نویس طرح مجلس سنای آمریکا که شرط به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت یکپارچه اسرائیل را در مقابل به رسمیت شناختن کشور فلسطینی در آینده قرار داده بود.

رژیم صهیونیستی با این گونه اقدامات تلاش می کند با نیروی قهریه، آنچه را خود می خواهد تحمیل کند و فلسطینی ها را در مقابل عمل انجام شده قرار دهد و مساله قدس را در این مرحله خطرناک قرار دهد، اقدامات رژیم صهیونیستی نقش آشکار قطعنامه ها و قوانین بین المللی است به طوری که قطعنامه شماره 242 شورای امنیت تصریح می کند که قدس شرقی، کرانه باختری و نوار غزه در چارچوب اراضی اشغالی 1967 قرار دارد که مستلزم عقب نشینی اسرائیل از این مناطق است، دیدگاه جرج بوش پسر رئیس جمهور پیشین آمریکا و طرح به اصطلاح نقشه راه وی و طرح سازش اعراب هم به این مساله اشاره کرده است.

همچنین دولت های پیاپی رژیم اشغالگر قدس به اجرای توصیه کمیته وزارتی امور قدس مربوط به سال 1973 میلادی به ریاست گلدا مائیر پایبند بوده اند که این توصیه تاکید می کند جمعیت فلسطینی های ساکن بیت المقدس نباید از 22 درصد کل جمعیت آن فراتر رود به همین سبب مقامات صهیونیست به شیوه های زیادی برای اجرای این توصیه روی آوردند که آخرین مورد آن گرفتن مدارک شناسایی از ساکنان عرب بیت المقدس بوده است.

چراغ سبز آمریکا برای ادامه شهرک سازی و سیاست اشغال کامل فلسطین

آمریکا که از مهمترین حامیان رژیم صهیونیستی به شمار می رود در چارچوب های حمایت های مستمر خود از این رژیم به دنبال تحمیل سیاست مورد نظر خود بر شهر بیت المقدس به عنوان پایتخت یکپارچه رژیم صهیوینستی است که این کار را از طریق دست زدن به چندین اقدام انجام می دهد که به شرح زیر است:

-کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی موسوم به ایپک یکی از گروه های لابی اسرائیل در آمریکا به شمار می رود که در وادار کردن یکی از اعضای کنگره آمریکا به ارائه پیش نویس طرحی برای به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل بدون تقسیم آن موفق شد.

-پیش نویس قانونی که سناتور پرو ادینباک در نوزدهم آوریل 2005 ارائه کرد شامل :

-بررسی پیش نویس طرح در مجلس سنا و نمایندگان آمریکا که بر اساس آن قدس به عنوان پایتخت غیر قابل تجزیه اسرائیل، 180 روز پیش از به رسمیت شناخته شدن کشور فلسطینی از سوی آمریکا، به رسمیت شناخته شود.

-به منظور فراهم شدن زمینه به رسمیت شناخته شدن قدس به عنوان پایتخت غیر قابل تجزیه اسرائیل پیش از به رسمیت شناخته شدن کشور فلسطینی از سوی آمریکا و به خاطر اهداف دیگر.

کنگره آمریکا با  اتخاذ تصمیماتی مدعی شد :

-قدس برای مدت بیش از سه هزار سال، پایتخت ملت یهود بوده است.

-قدس هرگز پایخت هیچ ملت دیگری غیر از ملت یهود نبوده است .

-قدس پایتخت و مرکز یهودیان است که این مساله 766 بار در تورات(البته از نوع تحریف شده) ذکر شده است.

-قدس مقر دولت اسرائیل از جمله رئیس، پارلمان و دادگاه علی است.

-قانون ایالات متحده آمریکا تصریح می کند که سیاست آمریکا این است که قدس باید پایتخت غیر قابل تجزیه اسرائیل باشد.

-هر دولت  دارای حاکمیتی، حق دارد پایتخت خود را مشخص کند.

-باید به اتباع اسرائیل اجازه داده شود که عبادت را با آزادی بر اساس سنت های خود انجام دهند.

-اسرائیل از آزادی دینی تمام مذاهب حمایت می کند.

-انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس بیانگر حمایت ایالات متحده از اسرائیل و قدس غیر قابل تجزیه است.

-انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس باید حداکثر طی 180 روز پیش از به رسمیت شاخته شدن کشور فلسطینی صورت گیرد.

-آمریکا تنها زمانی کشور فلسطینی را به رسمیت خواهد شناخت که جامعه بین المللی، قدس را به عنوان پایتخت غیر قابل تقسیم اسرائیل به رسمیت بشناسد.

کنگره آمریکا مدعی شده است که موضع آن در خصوص لزوم دادن اجازه به شهروندان اسرائیل به عنوان یک حق اساسی از حقوق بشر، از سوی آمریکا و بر اساس قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد به شماره 181 صادره در 29 نوامبر 1947 مبنی بر عبادت آزاد و بر اساس سنت هایشان به رسمیت شناخته شده است.

صدور قوانین ظالمانه برای غصب کامل قدس؛ نقشه کثیف برای تخریب مسجد الاقصی

یکی از شیوه‌های نوین رژیم اشغالگر قدس برای یهودی سازی بیت المقدس، صدور آنچه به قانون سازماندهی و برنامه ریزی موسوم است، بوده است که مجموعه‌ای از اقدامات اداری و قانونی پیچیده و دشوار در زمینه‌های صدور مجوز و ساخت و ساز را سبب شد به‌طوری که به‌بهانه این قانون، بیش از چهل درصد مساحت قدس را به مناطق سبز تبدیل کرد و از ساخت و ساز در این مناطق توسط فلسطینی‌ها جلوگیری کرد، رژیم صهیونیستی از این قانون برای ساخت شهرک‌ها از جمله در جبل ابوغنیم استفاده کرد و این اقدامات سبب رانده شدن شمار زیادی از فلسطینی‌های ساکن قدس به مناطق اطراف شهر با توجه به سهولت ساخت و ساز و هزینه‌های پایین در این مناطق شد.

در سال 1993 میلادی، مرحله دیگری از یهودی سازی قدس آغاز شد که شامل ترسیم مرزهای جدید برای شهر موسوم به قدس بزرگ بود و زمین‌هایی به‌مساحت 600 کیلومتر مربع یا معادل 10 درصد مساحت کرانه باختری را در برمی‌گرفت تا حلقه جدیدی از ساخت شهرک‌های صهیونیست نشین در خارج از مرزهای شهر قدس آغاز شود که هدف اساسی آن، پیوستگی و ارتباط اقلیمی و جغرافیایی میان این شهرک‌ها برای تحکیم سیطره کامل بر شهر قدس بوده است.

سیاست یهودی‌سازی بیت المقدس از سال 1967 میلادی تا کنون

اول: موضع دولت رژیم صهیونیستی در قبال مقدسات اسلامی

دوم: سیاست رژیم صهیونیستی در قبال اعراب یا فلسطینی‌های ساکن بیت المقدس

سوم: نقش شهرک‌های صهیونیست نشین موجود در بیت المقدس در سیاست یهودی سازی

چهارم: تحمیل محدودیت‌های اقتصادی و فرهنگی بر فلسطینی‌های ساکن قدس

حفاری زیر مسجد الاقصی مقدمه‌ای برای تخریب آن

رژیم صهیونیستی به‌بهانه‌های مختلف و البته برای هدف نهایی یعنی تخریب مسجد الاقصی، حفاری‌های زیرزمینی را آغاز کرده است که این اقدامات همچنان ادامه دارد و شامل مناطق زیر است:

1 ــ زیر دیوار غربی مسجد الاقصی از زاویه جنوبی تا سمت شمال به‌طوری که طول این حفاری‌ها در حال حاضر به بیش از 300 متر به‌شکل تونلی می‌رسد که عمق آن در زیر زمین، 9 متر است که این اقدامات باعث بروز شکاف در برخی ساختمان‌های آن شده است که شامل مدرسه عثمانیه، املاک الشهابی، مدرسه المنجکیه که مقر شورای اسلامی عالی قدس و اداره اوقاف اسلامی است.

2 ــ حفاری‌ها در جنوب مسجد الاقصی که سبب نمایان شدن آثار اسلامی و بیزانسی و خاک برداری از جنوب دیوار مسجد الاقصی تا عمق زیاد شد.

3 ــ حفاری‌های محل النبی داوود(ع)

4 ــ حفاری‌های قلعه قدس که سلطان سلیمان عثمانی آن را بنا کرد.

آتش‌سوزی عمدی مسجد الاقصی

در آگوست سال 1969 میلادی، مسجد الاقصی هدف حمله یک صهیونیست افراطی قرار گرفت و به آتش کشیده شد، اما به‌سبب کوتاهی و سهل انگاری صهیونیست‌ها در مهار آتش‌سوزی، خسارت‌های زیادی به مسجد الاقصی وارد شد و شراره‌های آتش، بخش جنوب شرقی مسجد را در بر گرفت و منبر المطعم را که از عاج در دوره صلاح‌الدین ساخته شده بود، از بین برد و خسارت‌هایی هم به سقف مسجد وارد شد.

مقامات صهیونیست در راستای سیاست‌ها و اقدامات تحریک آمیز خود، اجازه ورود یهودیان به داخل مسجد الاقصی را صادر کردند که واکنش شدید فلسطینی‌های خشمگین را به‌دنبال داشته است.

نکات قابل توجه در خصوص اقدامات رژیم صهیونیستی و تجاوزات آشکار این رژیم به مقدسات اسلامی

1 ــ کوتاهی عمدی مقامات صهیونیست در نجات مسجد الاقصی به‌طوری که اجازه دادند آتش سمت شرقی مسجد را در بر گیرد و ستون‌هایی از دود به آسمان بلند شود و خود در مقابل این جنایت سکوت کردند.

2 ــ آتش‌سوزی عمدی در مسجد الاقصی، واکنش فوری مسلمانان ساکن بیت المقدس را به‌دنبال داشت به‌طوری که ده‌ها هزار نفر از هر نقطه‌ای به‌سوی مسجد الاقصی سرازیر شدند و با هر وسیله‌ای که در اختیار داشتند برای مهار آتش‌سوزی تلاش کردند.

3 ــ جهان اسلام، این جنایت زشت اشغالگران قدس را محکوم کرد.

4 ــ نقض قانون بین المللی مربوط به مناطق باستانی و اسلامی از سوی رژیم صهیونیستی

روز 30 آگوست 1970 میلادی، صهیونیست‌ها به غصب اراضی اطراف بیت المقدس و روستاهای کفری الرام، قلندیا و بیت حنینا در شمال و روستاهای النبی صموئیل و بیت اکما در غرب و روستاهای بیت صفاتا و صور و باهر در جنوب این شهر در راستای اهداف توسعه طلبانه و رسیدن به هدف ایجاد قدس بزرگ دست زدند.

رژیم صهیونیستی همچنان به اقدامات تجاوزکارانه خود در بیت المقدس ادامه داد به‌طوری که دوم آگوست سال 1971 میلادی، بنیامین مزار مدیر حفاری‌های رژیم، گزارش مفصلی از حفاری‌های انجام شده نزدیک دیوار جنوبی قدس به موشه دایان وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی ارائه کرد و وی نیز دستور ادامه حفاری‌ها و عدم تأخیر در انجام آن را صادر کرد.

در می 1972 میلادی، تلاش‌های صهیونیست‌ها در عملیات حفاری در امتداد دیوار موسوم به دیوار ندبه افزایش یافت به‌طوری که 180 متر از دیوار نمایان شد و 160 متر تا رسیدن به رکن شمال غربی دیوار باقی ماند و شکاف‌هایی در ساختمان‌هایی که متعلق به عصر حکومت ممالیک بود، به وجود آمد و این ساختمان‌های قدیمی در معرض فروپاشی قرار گرفت. صهیونیست‌ها همچنان به عملیات حفاری ادامه دادند که سبب بروز شکاف‌هایی در دیوار حرم قدسی شد و با وجود تلاش‌های گسترده برای متوقف کردن حفاری‌ها، کابینه رژیم صهیونیستی هیچ اعتنایی به درخواست‌ها برای توقف این اقدامات تجاوزکارانه نکرد و به‌عکس تعداد بیشتری از بولدوزرها و ماشین آلات حفاری را روانه محله المغاربه قدس کردند تا آن را بدون هرگونه ترس یا نگرانی تخریب و صدها خانواده فلسطینی را از این منطقه‌ای که در آن ساکن بودند، اخراج کنند.

اداره اوقاف عربی بیت المقدس از طریق صدور بیانیه‌هایی برای مردم و هشدار به آنها درباره تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای سیطره بر زمینی تابع این نهاد که در منطقه سلوان قرار دارد، منطقه‌ای به‌مساحت 36 دونم [بیش از 3.5 هکتار] در سمت جنوب شرقی مسجد الاقصی در منطقه باب الرحمه و امتداد مقبره اسلامی، با این تلاش‌ها به مقابله پرداخت.

با وجود مخالفت‌های فلسطینی‌ها، مقامات صهیونیست بر دامنه اقدامات تجاوزکارانه خود افزودند و حتی تابلوهایی را در داخل مسجد الاقصی نصب کردند که در آن نوشته شده بود که منطقه باب الرحمه، مکان معبد ادعایی آنهاست.

صهیونیست‌ها همچنین برای داشتن بهانه ادامه حضور در مسجد الاقصی، بازدیدهای مدرسه‌ای منظم را در دستور کار قرار دادند.

در 13 آگوست 1980، سرهنگ وارن اقدام به گشایش تونل احداث شده میان دیوارهای قدس غربی و جاده قایتبای کرد که هدف صهیونیست‌ها ادامه حفر تونل به‌سمت صخره شرقی بود، اگرچه اداره اوقاف اسلامی آن را با دیوار سیمانی بسته بود، اما رژیم صهیونیستی توانست به اهداف خود درباره این تونل دست یابد.

اقدامات تجاوزکارانه علیه مسجد الاقصی تنها در این حد خلاصه نشد، بلکه یک گروه تروریستی صهیونیستی در ژانویه 1984 میلادی، برای تخریب مسجد الاقصی تلاش کرد، اما هنگامی که نقشه کثیف صهیونیست‌ها بر ملا شد، پلیس آنها به منطقه شتافت و برای فریب افکار عمومی و جلوگیری از توفان خشم فلسطینی‌ها، دو عضو انجمن افراطی دفاع یهودی به‌رهبری خاخام مائیر کاهانا را متهم و دستگیر کرد، اما طولی نکشید که با تبرئه کردن آنها از اتهام وارده، آزادشان کرد تا این بازی نمایشی هم به پایان برسد، اقدام این گروه صهیونیستی بر حجم همدستی حکومت با گروه‌های افراطی یهودی در  ارتکاب جنایت علیه مسلمانان و مقدسات دینی آنها دلالت می‌کند.

اظهارات یکی از اعضای این گروه تروریستی صهیونیستی به‌نام شمعون برده که نقشه تخریب مسجد الاقصی را در سال 1984 طراحی کرده بودند، مبنی بر اینکه این عملیات یک عملیات سازمان یافته و برنامه ریزی شده بر اساس فواصل زمانی مشخص برای آن است،‌از عمق همسویی رژیم صهیونیستی با گروه‌های افراطی صهیونیستی در ارتکاب جنایات علیه مقدسات اسلامی فلسطین پرده برمی‌دارد.

عملیات حفاری از طریق مشارکت وزارت باستانی و ادیان رژیم صهیونیستی و شهرداری قدس برای احداث تونلی زیر ساختمان‌های اداره اوقاف و مدرسه العمریه برای اتصال به جاده المجاهدین و بیت صهیون و مراکز تجاری ادامه پیدا کرد، این تونل در سمت شرق و به‌شکل تونل دیگری از زیر مدرسه العمریه امتداد یافت؛‌ این تونل به‌عرض یک متر و ارتفاع دو متر در طول دیوار غربی مسجد الاقصی و زیر اموال عربی به‌طول 480 متر حفر شد.

صهیونیست‌ها همچنین به حفر تونلی به‌شکل نیم‌دایره با ارتفاع بیش از دو متر و عرض یک متر و نیم و حفر سکویی زیر زمین دست زدند که این اقدامات موجی از محکومیت را از سوی طرفهای متعدد به‌ویژه اداره اوقاف اسلامی قدس به راه انداخت به‌طوری که نشست فوری برای بررسی این مسئله در یازدهم جولای 1994 میلادی برگزار شد که در این نشست نمایندگان اوقاف و نمایندگان رژیم صهیونیستی حضور یافتند که طی آن طرف اسرائیلی در توجیه حفاری‌های زیر مسجد الاقصی مدعی شد: هدف از این حفاری‌ها، حفر تونل کمربندی است و کار توسعه آن به‌سمت شرق در حال انجام است. کار به‌کندی انجام می‌شود تا از بروز هرگونه شکاف در صخره طبیعی که پایه‌های ساختمان‌های اسلامی بر آن استوار است، جلوگیری شود. هدف اصلی از احداث تونل کمربندی یا منطقه گسترش یافته به‌سمت شرق این است که تعداد بیشتری از زائران بتوانند از طریق  تونل وارد مسجد الاقصی و خارج شوند.

اما اداره اوقاف اسلامی قدس در رد ادعاهای طرف اسرائیلی تأکید کرد هدف از حفاری‌های اسرائیلی این است که آثار اسلامی موجود در منطقه را از بین ببرند و در این زمینه داستان سرایی کرده‌اند که آثاری زیر آثار اسلامی شهر قدس وجود دارد.

اداره اوقاف اسلامی قدس به تلاش‌های دائمی مقامات رژیم صهیونیستی برای از بین بردن بسیاری از آثار تاریخی در خیابان المغاربه و نیز مناطق اطراف باب الاسباط و باب الرحمه اشاره کرده است.

اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی در بیت المقدس و به‌طور مشخص علیه مسجد الاقصی ادامه یافت به‌طوری که یک‌صد یهودی افراطی برای ورود به مسجد الاقصی و مسجد قبة الصخره به‌بهانه روز عزای یهودی ادعایی تلاش کردند، این روز مورد ادعای یهودیان سالروز تخریب معبد ادعایی سلیمان است که مدعی هستند در این مکان ساخته شده بود و رومیان در سال 370 میلادی، آن را تخریب کردند، صهیونیست‌ها برای تخریب مسجد الاقصی به‌بهانه ساخت معبد ادعایی خود تلاش می‌کنند.

مقامات صهیونیست و دادگاه عالی آنها به یهودیان افراطی برای ورود به مسجد الاقصی اجازه دادند که پیامدهای فاجعه‌باری برای این مکان مقدس داشته است به‌طوری که عدنان غالب الحسینی مدیر اوقاف قدس گفته بود فلسطینی‌ها از همان ابتدا به تلاش‌های دادگاه اسرائیلی برای دخالت در امور اسلامی قدس اعتراض کرده بود.

مقامات رژیم صهیونیستی، در برهه اخیر اقدامات تجاوزکارانه خود را در بیت المقدس تشدید کرده و بارها مانع برپایی نماز جمعه هزاران فلسطینی در مسجد الاقصی شده‌اند به‌طوری که هر جمعه‌ای که از راه می‌رسد، ارتش رژیم اشغالگر قدس این شهر را به پادگان نظامی تبدیل و هزاران نظامی را با پشتیبانی بالگردها و زره‌پوش‌های خود در جاده‌های منتهی به قدس برای جلوگیری از ورود فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری به این شهر مستقر می‌کند.

صهیونیست‌ها همچنین به‌صورت ناگهانی به حفر تونلی به‌طول 488 متر در امتداد دیوار ندبه پرداختند که از زیر مسجد الاقصی عبور می‌کند و تا نزدیکی باب الاسباط در محله المسلم قدس امتداد یافت تا بار دیگر به هتک حرمت مقدسات اسلامی دست بزنند.

با این حال حفاری‌های انجام شده از سوی صهیونیست‌ها نشان داد که معبد مورد ادعای آنها هزاران سال پیش از بین رفته است و این مسئله به‌صراحت از سوی مراجع یهودی مورد تأکید قرار گرفته است به‌طوری که کاتلین کابنیوس مدیر حفاری‌های مدرسه باستانی انگلیسی قدس عدم وجود اثرات معبد سلیمان را مورد تأکید قرار داده است. نکته دیگری که حفاری‌ها اثبات کرد این بود که مسجد الاقصی در مکانی که معبد ادعایی قرار داشته است، ساخته  نشده است، بلکه این مکان مقدس به‌سمت کعبه مشرفه قرار گرفته، در حالی که معبد ادعایی مستطیل الشکل و از غرب به شرق قرار داشت.

نکته دیگر اینکه هیچ دلیل و مدرک تاریخی مبنی بر اینکه دیوار البراق که یهودیان، نام دیوار ندبه بر آن قرار داده‌اند، بخشی از معبد ادعایی باشد، وجود ندارد و نکته دیگر اینکه نام واقعی آن، دیوار البراق بوده است که گفته می‌شود منتسب به البراقی است که در یک حدیث منتسب به پیامبر(ص) ذکر شده است.

شگردهای صهیونیست‌ها برای تغییر هویت عربی اسلامی قدس

بیت المقدس تا زمانی که استعمارگران انگلیسی، قیمومیت خود را بر فلسطین در چارچوب نقشه خود برای سیطره بر املاک دولت عثمانی به موجب توافق نامه سایکس-پیکو سال 1916 میلادی اعلام نکرده بودند، هویت عربی اسلامی خود را حفظ کرد، اما پس از این حادثه، هویت اسلامی قدس در دوره قیمومیت انگلیس بر این شهر به این شکل تغییر کرد :

1-افزایش مهاجرت یهودیان از مناطق مختلف جهان به فلسطین

2-اعلان وعده بالفور و ادعای حق داشتن یهودیان برای تشکیل کشور خود در فلسطین

3-سازمان ملل متحد به درگیری های سال 1929 میلادی میان مسلمانان و یهودیان واکنش نشان داد و قطعنامه شماره 350 خود را در سال 1930 میلادی تصویب کرد.

4- مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در سال 1947 میلادی در همسویی کامل با اشغالگران قدس، قطعنامه ای تصویب کرد که بر  اساس آن فلسطین به کشور عربی و کشور یهودی تقسیم شده و قدس و شهرها و مناطق اطراف آن از جمله بیت لحم مناطق حائل قلمداد شده که تحت سازماندهی خاص بین المللی قرار گرفته و اداره آن را شورای قیمومیتی به نیابت از سازمان ملل متحد برعهده می گیرد که اعراب این قطعنامه را نپذیرفتند.

5-رژیم صهیونیستی در پانزدهم می 1948 میلادی، کشور ادعایی خود را اعلام کردند که بخش غربی قدس را هم در بر می گرفت.

6-در ژوئن 1967 میلادی و در پایان جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی، این رژیم به طور کامل، قدس شرقی هم را به اشغال خود درآورد که در آن هنگام یکی از سران صهیونیست در مقابل دیوار ندبه گفته بود "ما شهری را که تکه تکه شده بود، به عنوان پایتخت اسرائیل یکپارچه کردیم و به معبد برگشتیم و  دیگر آن را رها نخواهیم کرد."

بن گوریون)دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر رژیم اشغالگرقدس پس از اعلام رسمیت این رژیم جعلی) گفته بود اسرائیل آماده است از تمام دستاوردهای خود به جز قدس و غزه دست بکشد، در صورتی که امکان رسیدن به توافق نامه صلح وجود داشته باشد.

ملاحظه می شود که قدس از نظر صهیونیست ها، محدوده ترسیم شده در سال 1967 میلادی است که شامل قدس غربی پیش از سال 1967 و قدس شرقی است که قبلا تحت سیطره اردن بود و نیز بخش هایی از کرانه باختری که به قدس الحاق شد و مناطق کاملی در خط موسوم به خط سبز بنا شدند.

صهیونیست‌ها شیوه ها و ترفندهای متعددی برای خالی کردن قدس از ساکنان اصلی آن به کارگرفتند که در زیر به آنها اشاره می شود :

-از همان روزهای نخست اشغال مناطق 1967 میلادی، رژیم صهیونیستی اقدامات عملی خود را برای سیطره بر قدس شرقی و الحاق خود به رژیم جعلی آغاز کرد، این رژیم از همان ابتدای اشغال به گلوله باران داخل و خارج حصار(دیوار) شهر قدیمی پرداخت که منجر به شهادت بسیاری از شهروندان فلسطینی و تخریب بخش زیادی از ساختمان های مسکونی و محله های تجاری شد.

-مقامات صهیونیست همچنین بر مناطق مجاور قدس مانند مناطق اللطرون، بالو و  عمواس و بیت نوبه و  دیگر روستاهای اطراف متمرکز شدند و شیوه های مختلفی را برای اشغال و الحاق این مناطق به رژیم جعلی در پیش گرفتند که شامل این شیوه هاست :

1-مرتبط کردن بخش شرقی به بخشی غربی با خطوط اتوبوسی و خطوط آب و شبکه تلفن؛

2-برچیدن دیوارهای جدید بین دو سوی شهر و نیز تخریب گذرگاهی که به مثابه منطقه عبور میان دو سوی شهر بود.

3-یهودی کردن نام های محله های مسکونی، خیابان ها و مراکز و حذف اسامی عربی آنها؛

به این ترتیب برای همگان آشکار و مشخص می‌شود که این اقدامات رژیم صهیونیستی که روند پرشتاب در شهر اشغالی بیت المقدس داشته است، میزان اهمیت یهودی سازی این شهر برای این رژیم را نشان می دهد.

طولی نکشید که حکومت صهیونیستی تصمیم خود مبنی بر الحاق شهر قدس و قرار دادن آن به عنوان پایتخت همیشگی اسرائیل را صادر کرد به طوری که پارلمان رژیم یعنی کنیست، تبصره ای به قانون مدیریت و نظم صادره در سال 1948 میلادی افزود که بر اجرای قانون ویژه اسرائیل در تمام مناطق زیر سیطره رژیم تصریح می کرد.

محاصره همه جانبه قدس و جدا کردن آن از دیگر مناطق

کنست همچنین قانون شماره یک سال 1967 میلادی را بیست و هشتم ژوئن همان سال تصویب کرد که بر اساس آن، مناطق مشمول جدول الحاقی تابع قانون و مدیریت دولت اسرائیل است و این جدول، منطقه واقع بین روستای قلندیا و فرودگاه آن در شمال و بیت حنین در غرب و سورباهر و بیت صفاتا در جنوب و روستاهای طر، العزاریه، عیناتا و رام در شرق مشخص کرد و اقداماتی را به شرح زیر انجام داد:

-انحلال شورای شهر قدس به طوری که فرمانده نظامی شهر در بیست و نهم ژوئن، تصمیم خود را خطاب به "روحی الخطیب" شهردار قدس شرقی اینگونه بیان کرد :"با افتخار انحلال شورای شهر(بیت المقدس) را به شما ابلاغ می کنم".

-بستن دادگاه های غیرنظامی و عربی و تحمیل قانون اسرائیلی بر قدس؛

-اجرای شیوه های درسی مد نظر خود در مدارس و مراکز آموزشی قدس؛

-بستن بانک های عربی و مصادره اموال آن و تحمیل مالیات اسرائیلی بر ساکنان عرب و گردش پول اسرائیلی؛

-وادار کردن اعراب به دریافت مجوزهای ورود به قدس که با این اقدام، قدس از دیگر مناطق کرانه باختری جدا شد.

تصمیمات و قوانینی که حکومت آن زمان رژیم صهیونیستی صادر کرد، نشان می دهد که این حکومت قبلا با پروژه ای موافقت کرد که به پروژه قدس بزرگ یا قدس گسترش یافته معروف است و مرزهای این پروژه شامل الخان الاحمر در شرق و روستای بتین در شمال، شهر الخلیل در جنوب و وادی الصرار و اللطرون در غرب است.

ادامه توسعه طلبی رژیم صهیونیستی

آبراهام عوفیر وزیر اسکان رژیم صهیونیستی در آن زمان گفته بود دولت اسرائیل به طور جدی برای گسترش این مرزها تا بحرالمیت تلاش می کند. بن گوریون گفته بود "باید به هر قیمتی، یهودیان را به قدس شرقی بیاوریم و ده ها هزار نفر از یهودیان را در یک مدت زمانی کوتاه حتی در کوخ ها(زاغه نشین)باید آنجا اسکان داد، نباید منتظر بمانیم که محله های جدیدی ایجاد شود، مهمترین مساله این است که یهودیان آنجا حضور پیدا کنند".

با توجه به این پروژه شوم، موارد زیر مشخص می شود:

- تلاش رژیم صهیونیستی برای اشغال بزرگترین بخش از مساحت کرانه باختری در چارچوب توسعه طلبی هایش در جنوب، شرق، شمال و غرب با غصب روستاهای عربی موجود از طریق ملحق کردن بسیاری از شهرها و روستاهای عربی به رژیم جعلی؛

- تمایل اسرائیل برای دور کردن قدس از هویت عربی از طریق لغو قوانین و مقررات معمول در آن در سایه مدیریت دولت اردن بر آن؛

-مجبور کردن ساکنان عرب مقیم قدس به ترک این شهر از طریق اقدامات ظالمانه ای که رژیم با وضع قوانین جدید یا محدودیت هایی که درباره منازل آنها اعمال کرد که بر اساس این قوانین ظالمانه، منازل فلسطینی های ساکن قدس تخریب و زمین آنها مصادره شده و اجازه ساخت و ساز جدید هم به آنها داده نمی شود، وزیر اسکان رژیم صهیونیستی در سال 1971 میلادی در کنفرانس مطبوعاتی به صراحت گفته بود" تاسیسات جدید یهودی برای رسیدن به هدف مشخص که یهودی سازی شهر است، ایجاد شده است."

ساخت اولین شهرک‌های صهیونیست نشین

رژیم صهیونیستی تدابیر و اقدامات سریع و مهمی برای یهودی سازی قدس و تبدیل یهودیان به اکثریت جمعیت این شهر انجام داد به طوری که در ژانویه 1968 میلادی، سه هزار و 345 دونم از اراضی فلسطینی ها در تل الفرنسی(تپه فرانسوی) و 485 دونم در نزدیکی روستای النبی صموئیل اشغال شد تا اولین شهرک های صهیونیست نشین شامل التل الفرنسی و راموت اشکول ساخته شود.

رژیم صهیونیستی در آوریل 1967 میلادی، 675 دونم از اراضی النبی یعقوب در شمال قدس و 116 دونم در شهر قدیمی(در این منطقه 595 ساختمان، هزار و 48 مرکز تجاری، پنج باب مسجد و چهار بازار قرار داشت که همه آنها تخریب شد) را اشغال کرد.همچنین محله های المغاربه و الشرف تخریب شد، زمین هایی را که رژیم صهیونیستی در آن زمان اشغال کرد، بیست درصد کل مساحت قدس قدیمی را در برمی گرفت.

مقامات صهیونیست در آگوست 1970، 12 هزار و 280 دونم از جمله تپه های النبی صموئیل و النبی یعقوب و محله الشرق قدس غربی را اشغال کردند.

در مارس 1974 میلادی، سه هزار دونم از اراضی در جاده اصلی قدس به اریحا و در مارس 1980 میلادی، چهار هزار و 400 دونم برای ساخت مسکن برای صهیونیست ها غصب شد.

رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت که مناطق مسکونی برای اسکان صهیونیست ها را بر اساس نقشه های نظامی بنا کند که این مطلب را روزنامه جروزالم پست در سال 1974 به آن اشاره کرده بود تا نشان دهد صهیونیست های اشغالگر در سرزمینی که اشغال کرده اند، احساس امنیت نمی کنند.

در همان سال رژیم صهیونیستی از تصمیم خود برای احداث سه هزار و 800 واحد مسکونی در مناطق اشغال شده خبر داد.

شیوه‌های مصادره اراضی و تخریب منازل فلسطینی‌ها

 رژیم اشغالگر قدس برای مصادره اراضی و تخریب منازل فلسطینی ها از انواع شیوه ها استفاده کرد که برخی نمونه های آن به این شرح است :

-یک دختر فلسطینی مصایب خانواده اش را اینگونه بیان می کند که پدرش به تصمیم صهیونیست ها برای تخریب منزلشان اعتراض می کند و به همین سبب نزد تیدی کولیک شهردار صهیونیست قدس رفت و خانواده اش همراه اثاثیه منزل بیرون ماندند، اما وقتی او برگشت، دید منزلشان به تلی از خاک تبدیل شده است.

-صهیونیست ها زنان معترض به تخریب منازل را به زندان افکندند.

-بیست و دو دستگاه خودرو پلیس رژیم صهیونیستی به همراه دو بولدوزر و هشتاد کارگر، منزل یکی از شهروندان عرب به نام محمود محمد سلیمان را با وجود مقاومت شدید ساکنان محل تخریب کردند، خانواده این فلسطینی پس از تخریب منزلشان، تلاش کردند تا بر روی خرابه های خانه خود چادری برپا کنند، اما نظامیان صهیونیست بلافاصله به کندن 500 اصله درخت زیتون و هلو از زمین متعلق به این خانواده اقدام کردند.

اینها نمونه هایی از شیوه تخریب و نابودی دارایی ها و منازل فلسطینی های ساکن بیت المقدس و آواره کردن آنها از خانه و کاشانه شان است.

رژیم صهیونیستی همچنین از شیوه‌های سرکوبگرانه دیگری علیه ساکنان فلسطینی قدس استفاده کرده است که پس از اظهارات صریح یک خاخام صهیونیست به نام مائیرکاهانا این شیوه ها را تشدید کرد، این صهیونیست بر ضرورت اخراج ساکنان اصلی و یهودی سازی کامل قدس تاکید کرده بود.

تخریب منازل فلسطینی‌ها نیز با سهولت انجام می شود و صهیونیست ها هیچ مانعی در برابر خود نمی بینند و اجرای برنامه گسترده ای برای یهودی سازی کامل قدس را در دستور کار  قرار داده اند که با شدت اجرا می شود.

منبع : تسنیم