چگونگی توقف رژیم صهیونیستی بدون «توافق آتش بس»
جمعه, ۳ مرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۵۳ ب.ظ
همراه با طولانی شدن تجاوز ارتش صهیونیستی به غزه و فشار بی سابقه افکار عمومی، سران این رژیم و رهبران غربی بشدت دنبال آتش بس هستند. حماس شرط هایی گذاشته است؛ اما آیا می توان بدون آتش بس از این پس این رژیم را متوقف کرد؟
روز سه شنبه گذشته برخی رهبران عرب از جمله محمود عباس (رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین)، نبیل العربی (دبیر کل اتحادیه عرب) و همچنین جان کری (وزیر خارجه آمریکا) و بان کی مون (دبیر کل سازمان ملل) در قاهره، گرد آمدند تا تلاش های خود را در جهت اعمال آتش بس پیشنهادی مصر به جریان بیندازند. پیش از آن، محمود عباس با خالد مشعل (رئیس دفتر سیاسی حماس) در دوحه دیدار و رایزنی کرده بود. در همان روز نیز بان کی مون وارد تل آویو شد تا با سران رژیم صهیونیستی در مورد آتش بس به گفت و گو بنشیند. این گفت و ها پنجشنبه (2 مرداد) در حالی به اتمام رسید که هیچ نتیجه ای در بر نداشت.
سران کشورهای اروپایی و همچنین وزیرخارجه آمریکا از طرح مصر به شدت حمایت کرده اند و رژیم صهیونیستی پس از اعلام طرح پیشنهادی مصر، بی درنگ آن را پذیرفت. اتحادیه عرب و عربستان سعودی نیز از این طرح حمایت کرده اند. اما مخالف اصلی در اجرای توافق آتش بس، حماس است. رهبران حماس، پیش شرط هایی مطرح کرده و اعلام کرده اند که تا پذیرش این پیش شرط ها حملات و جنگ ادامه خواهد داشت.
طرح پیشنهادی مصر چیست و چرا حماس آن را نمی پذیرد؟
در بخش اصلی این نوشتار سعی خواهد شد به این سؤال پاسخ داده شود: آتش بس چه شرایطی باید داشته باشد و در چه شرایطی رژیم صهیونیستی به آن گردن خواهد نهاد و در نهایت از آن تخطی نمی کند؟
دولت قاهره برای برقراری آتش بس، طرحی را پیشنهاد داده است که حاوی سه بند اصلی است:
- اسرائیل حملات تجاوزطلبانه خود علیه نوار غزه از طریق زمین و دریا و هوا را متوقف خواهد کرد
- گروههای فلسطینی نیز همه حملات موشکی خود از غزه به سرزمینهای اشغالی را متوقف کنند
- گذرگاهها باز شده وعبور افراد و کالاها از گذرگاههای مرزی از طریق ثبات در اوضاع امنیتی تسهیل شود
باقی مسائل در طی مذاکرات باید حل و فصل شود.
این طرح هیچ تفاوتی با طرح های آتش بس جنگ های 33 روزه (سال 2006) و 8 روزه (2012) ندارد. طرح هایی که مبدع آن ها حکومت وقت مصر بود.
طرح هایی که هیچ کدام مانع تجاوزات و دستگیری ها و اعمال ضد حقوق بشری رژیم صهیونیستی نشد و حتی پس از تبادل اسرا بین «گلعاد شالیط» و 1027 اسیر فلسطینی، اسرائیل دوباره بسیاری از آن اسرای آزاد شده را دستگیر کرد.
همچنین رژیم صهیونیستی بیش از 500 فلسطینی را پس از کشته شدن سه نوجوان اسرائیلی به دست افراد ناشناس، بازداشت کرد که بیشتر آن ها کسانی بودند که در جنگ 8 روزه 2012 آزاد شده بودند.حماس، خاطره دو توافق پیشین را به خوبی در خاطر دارد، همچنین درس هایی که از توافقات قبلی باید می گرفت را به خوبی گرفته است.رژیم صهیونیستی خواستار آتش بس با شرایط ذکر شده به مدت 20 الی 50 سال شده است.
حماس می خواهد اگر بنا بر آتش بس باشد، صرف توقف بمباران ها نباشد، بلکه محاصره غزه به طور تمام از مجرای دریایی، هوایی و زمینی، از میان برداشته شود. اسرا و نمایندگان فلسطینی آزاد شوند، کشاورزان و ماهیگیران بتوانند آزادانه فعالیت کنند. برای همین است که موسی ابومرزوق از سران حماس در گفت وگو با پایگاه خبری «العربی» اعلام کرد که طرح آتش بس مصر در حقیقت چراغ سبزی به بنیامین نتانیاهو بود.
موضوع دیگر، مخالفت حماس با آتش بس 20 الی 50 ساله است، رژیم صهیونیستی قصد دارد با تحمیل این شرط، موجودیت مقاومت فلسطین را از بین ببرد. فلسفه وجودی حماس و دیگر گروههای مقاومت، مبارزه و نابودی رژیم صهیونیستی است و آتش بس 20 الی 50 ساله با این موضوع در تضاد است. آتش بس طولانی مدت یعنی نفی مقاومت و نفی موجودیت گروههای مقاومت.
سؤال بعدی در این جا شکل می گیرد که مقاومت چگونه می تواند هم رژیم صهیونیستی را متوقف کند و هم شروط خود را تا حد زیادی محقق سازد؟
برای متوقف کردن شر یک دشمن، از دو راه می توان وارد شد.
1- امضای توافقنامه های صلح و تعهدات دو جانبه
2- موازنه قدرت و افزایش میزان بازدارندگی به جای توافق آتش بس (الگوی حزب الله)
همان گونه که گذشت، رژیم صهیونیستی تاکنون نشان داده است که متعهد به اجرای هیچ توافقنامه نیست و این هم بنا به پشتوانه قدرت آمریکا و ناکارآمدی سازمان ملل انجام می شود.مسلما توافق آتش بس حاضر نیز اگر با طرح پیشنهادی مصر امضا شود هیچ تعهد اجرائی ندارد و به راحتی در آینده ای نه چندان دور از سوی رژیم صهیونیستی نقض خواهد شد.
مقاومت فلسطین به هیچ وجه نباید زیر بار شرایط آتش بس کنونی برود. اگر قرار است رژیم صهیونیستی دیگر بدون توجه به تعهدات و توافقات قبلی به غزه حمله نکند، ابتدا باید شرایط حماس در توافقنامه لحاظ شود و پس از آن نیز، مقاومت تا می تواند خود را قوی تر سازد. رژیم صهیونیستی اگر بداند که هزینه حمله دوباره به غزه بسیار گران تمام خواهد شد، ریسک تجاوز دوباره به هر بهانه ای را نخواهد پذیرفت، اگر بداند که زدن شهرهای فلسطینی به هدف گرفته شدن شهرهای فلسطین اشغالی منجر می شود، آنگاه قبل از تجاوز بخوبی درباره عواقب آن می اندیشد، این همان کاری است که حزب الله با رژیم صهیونیستی کرده است؛ شهر مقابل شهر، پایتخت مقابل پایتخت.
بنابراین این موضوع را بخوبی می توان در الگوی رفتاری حزب الله و نوع واکنش رژیم صهیونیستی مشاهده کرد. جنگ 33 روزه ی 2006 و نمایش قدرت و تهدید حزب الله سران رژیم صهیونیستی را در نوع تعامل با حزب الله محتاط تر کرده است. این بازدارندگی بهتر از هر توافق آتش بسی است که طرف هایی مانند مصر آن را پیشنهاد می کنند و آمریکایی ها حمایت. این مسأله را هم باید یادآور شد که نسبت به 8 سال گذشته قدرت حزب الله لبنان دهها برابر شده و این مهم را مسئولان اسرائیلی در نظر دارند.
توازن قدرت این مسأله را یادآور می شود که برای جلوگیری از شر دشمن، باید تا می توان خود را قوی تر کرد. شاید در دنیای همکاری های متقابل و اتحادهای رسمی دیگر این مدل جواب ندهد و کشورها برای صلح، گزینه همکاری های اقتصادی و تعاملات فرهنگی و اتحادیه های منطقه ای را بر می گزینند، ولی قطعا در مورد رژیمی چون اسرائیل، تنها راه دفع شر آن، قدرتمند تر شدن هر چه بیشتر است.
سران کشورهای اروپایی و همچنین وزیرخارجه آمریکا از طرح مصر به شدت حمایت کرده اند و رژیم صهیونیستی پس از اعلام طرح پیشنهادی مصر، بی درنگ آن را پذیرفت. اتحادیه عرب و عربستان سعودی نیز از این طرح حمایت کرده اند. اما مخالف اصلی در اجرای توافق آتش بس، حماس است. رهبران حماس، پیش شرط هایی مطرح کرده و اعلام کرده اند که تا پذیرش این پیش شرط ها حملات و جنگ ادامه خواهد داشت.
طرح پیشنهادی مصر چیست و چرا حماس آن را نمی پذیرد؟
در بخش اصلی این نوشتار سعی خواهد شد به این سؤال پاسخ داده شود: آتش بس چه شرایطی باید داشته باشد و در چه شرایطی رژیم صهیونیستی به آن گردن خواهد نهاد و در نهایت از آن تخطی نمی کند؟
دولت قاهره برای برقراری آتش بس، طرحی را پیشنهاد داده است که حاوی سه بند اصلی است:
- اسرائیل حملات تجاوزطلبانه خود علیه نوار غزه از طریق زمین و دریا و هوا را متوقف خواهد کرد
- گروههای فلسطینی نیز همه حملات موشکی خود از غزه به سرزمینهای اشغالی را متوقف کنند
- گذرگاهها باز شده وعبور افراد و کالاها از گذرگاههای مرزی از طریق ثبات در اوضاع امنیتی تسهیل شود
باقی مسائل در طی مذاکرات باید حل و فصل شود.
این طرح هیچ تفاوتی با طرح های آتش بس جنگ های 33 روزه (سال 2006) و 8 روزه (2012) ندارد. طرح هایی که مبدع آن ها حکومت وقت مصر بود.
طرح هایی که هیچ کدام مانع تجاوزات و دستگیری ها و اعمال ضد حقوق بشری رژیم صهیونیستی نشد و حتی پس از تبادل اسرا بین «گلعاد شالیط» و 1027 اسیر فلسطینی، اسرائیل دوباره بسیاری از آن اسرای آزاد شده را دستگیر کرد.
همچنین رژیم صهیونیستی بیش از 500 فلسطینی را پس از کشته شدن سه نوجوان اسرائیلی به دست افراد ناشناس، بازداشت کرد که بیشتر آن ها کسانی بودند که در جنگ 8 روزه 2012 آزاد شده بودند.حماس، خاطره دو توافق پیشین را به خوبی در خاطر دارد، همچنین درس هایی که از توافقات قبلی باید می گرفت را به خوبی گرفته است.رژیم صهیونیستی خواستار آتش بس با شرایط ذکر شده به مدت 20 الی 50 سال شده است.
حماس می خواهد اگر بنا بر آتش بس باشد، صرف توقف بمباران ها نباشد، بلکه محاصره غزه به طور تمام از مجرای دریایی، هوایی و زمینی، از میان برداشته شود. اسرا و نمایندگان فلسطینی آزاد شوند، کشاورزان و ماهیگیران بتوانند آزادانه فعالیت کنند. برای همین است که موسی ابومرزوق از سران حماس در گفت وگو با پایگاه خبری «العربی» اعلام کرد که طرح آتش بس مصر در حقیقت چراغ سبزی به بنیامین نتانیاهو بود.
موضوع دیگر، مخالفت حماس با آتش بس 20 الی 50 ساله است، رژیم صهیونیستی قصد دارد با تحمیل این شرط، موجودیت مقاومت فلسطین را از بین ببرد. فلسفه وجودی حماس و دیگر گروههای مقاومت، مبارزه و نابودی رژیم صهیونیستی است و آتش بس 20 الی 50 ساله با این موضوع در تضاد است. آتش بس طولانی مدت یعنی نفی مقاومت و نفی موجودیت گروههای مقاومت.
سؤال بعدی در این جا شکل می گیرد که مقاومت چگونه می تواند هم رژیم صهیونیستی را متوقف کند و هم شروط خود را تا حد زیادی محقق سازد؟
برای متوقف کردن شر یک دشمن، از دو راه می توان وارد شد.
1- امضای توافقنامه های صلح و تعهدات دو جانبه
2- موازنه قدرت و افزایش میزان بازدارندگی به جای توافق آتش بس (الگوی حزب الله)
همان گونه که گذشت، رژیم صهیونیستی تاکنون نشان داده است که متعهد به اجرای هیچ توافقنامه نیست و این هم بنا به پشتوانه قدرت آمریکا و ناکارآمدی سازمان ملل انجام می شود.مسلما توافق آتش بس حاضر نیز اگر با طرح پیشنهادی مصر امضا شود هیچ تعهد اجرائی ندارد و به راحتی در آینده ای نه چندان دور از سوی رژیم صهیونیستی نقض خواهد شد.
مقاومت فلسطین به هیچ وجه نباید زیر بار شرایط آتش بس کنونی برود. اگر قرار است رژیم صهیونیستی دیگر بدون توجه به تعهدات و توافقات قبلی به غزه حمله نکند، ابتدا باید شرایط حماس در توافقنامه لحاظ شود و پس از آن نیز، مقاومت تا می تواند خود را قوی تر سازد. رژیم صهیونیستی اگر بداند که هزینه حمله دوباره به غزه بسیار گران تمام خواهد شد، ریسک تجاوز دوباره به هر بهانه ای را نخواهد پذیرفت، اگر بداند که زدن شهرهای فلسطینی به هدف گرفته شدن شهرهای فلسطین اشغالی منجر می شود، آنگاه قبل از تجاوز بخوبی درباره عواقب آن می اندیشد، این همان کاری است که حزب الله با رژیم صهیونیستی کرده است؛ شهر مقابل شهر، پایتخت مقابل پایتخت.
بنابراین این موضوع را بخوبی می توان در الگوی رفتاری حزب الله و نوع واکنش رژیم صهیونیستی مشاهده کرد. جنگ 33 روزه ی 2006 و نمایش قدرت و تهدید حزب الله سران رژیم صهیونیستی را در نوع تعامل با حزب الله محتاط تر کرده است. این بازدارندگی بهتر از هر توافق آتش بسی است که طرف هایی مانند مصر آن را پیشنهاد می کنند و آمریکایی ها حمایت. این مسأله را هم باید یادآور شد که نسبت به 8 سال گذشته قدرت حزب الله لبنان دهها برابر شده و این مهم را مسئولان اسرائیلی در نظر دارند.
توازن قدرت این مسأله را یادآور می شود که برای جلوگیری از شر دشمن، باید تا می توان خود را قوی تر کرد. شاید در دنیای همکاری های متقابل و اتحادهای رسمی دیگر این مدل جواب ندهد و کشورها برای صلح، گزینه همکاری های اقتصادی و تعاملات فرهنگی و اتحادیه های منطقه ای را بر می گزینند، ولی قطعا در مورد رژیمی چون اسرائیل، تنها راه دفع شر آن، قدرتمند تر شدن هر چه بیشتر است.
منبع : فارس
