چالش های ساختاری پیش روی رژیم صهیونیستی

رژیم صهیونیستی از آنجا که بر اساس اشغال و تصریف سرزمین فلسطینیان شکل گرفته است با بحرانهایی چون کمبود جمعیت و بحران هویت دست و پنجه نرم می کند...

 

 

رژیم صهیونیستی از آنجا که بر اساس اشغال و تصریف سرزمین فلسطینیان شکل گرفته است با بحرانهایی چون کمبود جمعیت و بحران هویت دست و پنجه نرم می کند.

به گزارش پایگاه بیداری اسلامی ،صرف نظر از آنکه پیروز این دوره انتخابات سرزمین های اشغالی چه کسی باشد، گروهی از کارشناسان معتقدند به دلیل ماهیت این رژیم، چالش های ساختاری زیادی پیش روی اسرائیل است که راه گریزی برای آنها نیست. با توجه به اهمیت موضوع در این شماره به بررسی این چالش ها در سرزمین های اشغالی می پردازیم.

وسعت کم و نداشتن عمق استراتژیک

وسعت آنچه امروز به عنوان اسراییل نامیده می شود، در مجموع 27 هزار کیلومتر مربع است که کل اراضی اشغال شده در سال 1948 و 1967 یعنی کرانه ی باختری و نوار غزه را شامل می شود. با این حال آنچه از لحاظ بین المللی و سازمان ملل مورد شناسایی و رسمیت قرار گرفته حدود بیست هزار کیلومتر است که مربوط به سرزمین هایی است که در سال 1948 اشغال شده است. کرانه باختری و نوار غزه حدود هفت هزار کیلومتر دیگر از سرزمین های اشغالی را تشکیل می دهند که در سال 1967 اشغال شده و با وجود فشارهای بین المللی، صهیونیست ها همچنان درصدد حفظ سلطه خود بر این مناطق هستند.

بنابراین نخستین چالش پیش روی سران تل آویو وسعت کم و نداشتن عمق استراتژیک است که موجب شده در برابر کمترین تهدید کرانه باختری و نوار غزه آسیب پذیر باشد. این موضوع به ویژه از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم شهرهای مهمی همچون تل آویو و اشلون کمتر از هجده کیلومتر با کرانه باختری فاصله دارند و به دلیل قرار گرفتن کرانه باختری در ارتفاعات امنیت این قسمت ها به شدت شکننده خواهد بود و در صورت تسلیح این قسمت و شکل گیری گروهی مشابه حماس پیامدهای جبران ناپذیری گریبان گیر صهیونیست ها خواهد شد.

در حقیقت شرایط خاص این مناطق رهبران اسراییل را در مخمصه ای قرار داده که نمی توانند نسبت به غزه و کرانه باختری بی تفاوت باشند و به گفته کارشناسان این رژیم در صورت واگذاری این مناطق به فلسطینی ها، حکم مرگ خودمان را امضا کرده ایم. برآیند این چالش ها موجب شده تا رژیم صهیونیستی صرف نظر از چگونگی شکل گیری، به دلیل بافت و ترکیب جمعیت، وسعت، مذهب و دیگر عوامل مرتبط به عنوان ماهیتی جدا از هویت اسلامی منطقه همواره با کابوسی به نام امنیت دست به گریبان باشد.

گرچه دولت های مختلف اسراییل، راهکارهای متعددی جهت حل این چالش دنبال کرده اند، اما همه ی آنها یقین داشتند که بهترین و پایدارترین روش دست یابی به امنیت، مصالحه با اعراب و فلسطینیان خواهد بود. این موضوع را می توان از گفته های گلدامایر نخست وزیر اسبق افراطی اسراییل نیز استنباط کرد.

وی در سال1974 یعنی بیش از 34 سال پیش گفت: «ممکن باشد یا نباشد، چاره ای جز مصالحه نیست.»

بحران کمبود جمعیت

جمعیت این رژیم شش میلیون و سیصد هزار نفر است که پنج میلیون آنها یهودی و بقیه اعرابی هستند که با پذیرفتن تابعیت اسراییلی اغلب در شمال سرزمین های اشغالی سکونت دارند. نوار غزه و کرانه باختری هم در مجموع حدود چهار میلیون نفر جمعیت دارند که یک میلیون و سیصد هزار نفر از آنها در غزه و بقیه در کرانه باختری ساکن هستند. بنابراین با توجه به جمعیت اعراب ساکن سرزمین های اشغالی، دومین چالش ساختاری پیش روی صهیونیست ها فزونی اعراب به لحاظ جمعیتی است که بیشتر از پنج میلیون یهودی هستند که در سرزمین های اشغالی سکونت دارند. این در حالی است که اگر پنج میلیون فلسطینی آواره ساکن در اردن، سوریه و لبنان را نیز به این آمار اضافه کنیم جمعیت فلسطینیان بیش از دو برابر یهودیان خواهد شد. بنابراین مطابق با قوانین و استانداردهای بین المللی در صورت برگزاری یک انتخاب آزاد، قطعاً شاهد پیروزی اعراب بر یهودیان و به دست گرفتن حاکمیت توسط فلسطینی ها خواهیم بود. حتی در بدترین سناریو فلسطینیان باید در نیمی از ساختارهای حکومت مشارکت داشته باشند که به هیچ وجه از سوی صهیونیست ها پذیرفتنی نیست. در همین حال به دلیل نزدیکی بسیاری از یهودیان به فرهنگ غربی و مهاجرت آنها از این کشورها به سرزمین های اشغالی، شاهد رشد جمعیت پایینی در میان آنها هستیم. این در حالی است که در مقابل مطابق با فرهنگ اعراب، نرخ رشد جمعیت فلسطینیان بسیار بالاست.

بر اساس آمار سازمان ملل نرخ رشد جمعیت در اسراییل 1.6 و در میان اعراب بیش از 3.1 است و به گفته مرکز پژوهشی یافا در اسراییل، با ادامه این روند تا سال 2020 در این خصوص چالش های جدی بسیاری پیش روی این رژیم قرار خواهد گرفت. صهیونیست ها برای کاهش آثار این اختلاف فاحش دو راهبرد موازی را در پیش گرفته اند؛ نخست ترغیب یهودی ها به مهاجرت به سرزمین های اشغالی و دوم اخراج فلسطینی ها به بهانه های مختلف.

جامعه مصنوعی و بحران هویت

سومین چالش پیش روی رژیم صهیونیستی، ناهمگونی فرهنگی و ن‍ژادی و عدم شکل گیری هویت واحد در میان خود یهودیان است که اختلافات زیادی را میان جوامع صهیونی ایجاد کرده است. همانطور که پیشتر ذکر شد سران تل آویو برای افزایش جمعیت خود گروه های مختلفی از یهودیان را از کشورهای مختلف از جمله کشورهای شرقی و آفریقایی برای مهاجرت به اسراییل ترغیب کردند. با این حال به رغم تبلیغات فراوان صهونیست ها مبنی بر دارا بودن دموکرات بودن حکومت منطقه، گزارش ها حاکی از تبعیض های آشکار و نقض حقوق شهروندی یهودیان شرقی تبار و به وی‍ژه آفریقایی است.

امروزه حدود صد و بیست هزار اتیوپیایی در سرزمین های اشغالی ساکن هستند که طی دهه 1980 تا 1990 به بهانه نجات از جنگ داخلی به سرزمین های اشغالی کوچانده شدند. با این حال این افراد با وجود بیش از سه دهه سابقه اسکان همچنان از تبعیض های آشکار و پنهان رنج برده و به عنوان شهروندان درجه دو از لحاظ اجتماعی در شرایط نامناسبی به سر می برند. بر اساس منابع صهیونیستی، اغلب این افراد به عنوان پیش خدمت، نظافتچی و نگهبان مشغول به کار هستند و حدود 41 درصد خانواده های این گروه نیز در فقر زندگی می کنند.

تبعیض علیه یهودیان آفریقایی تبار به حدی جدی است که با وجود اشتیاق فزاینده صهیونیست ها برای افزایش جمعیت و فرزند آوری، گزارش های جدید از اقدام عمدی این ر‍ژیم جهت جلوگیری از بارداری میان زنان اتیوپیایی تبار پرده بر می دارد. بر اساس گزارشی که سال 2013 منتشر شد دولت اسراییل متهم است که طی تلاشی سازمان یافته برای زنان اتیوپیایی تبار داروی داروی دپوپروورا(DMPA) تجویز کرده که دارای عوارض ضد بارداری است و با توجه به عدم اطلاع رسانی به این افراد می توان اینگونه نتیجه گرفت که تزریق این داروها طرحی عمدی برای پایین نگه داشتن میزان باروری در میان ساکنان شرقی تبار بوده است.

 

منبع: خبرگزاری مهر