پیام های استعفای اخضر ابراهیمی
شنبه, ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۲:۱۳ ق.ظ
شاید بتوان گفت، استعفای «اخضر ابراهیمی» بیش ازهر چیز بیانگر دو امر است، توقف رسمی روند سیاسی برای دستیابی به راه حل سیاسی برای بحران سوریه و اذعان عرب به عدم حرکت ابراهیمی در مسیر مورد نظر آن...
با استعفای «اخضر ابراهیمی» از سمت مامور ویژه سازمان ملل در امور سوریه به نظر می رسد که تحرکات دیپلماتیک و سیاسی برای دستیابی به راه حل مسالمت آمیز برای بحران سوریه از این پس باید بیش از پیش شاهد رکود شود.
آغاز این رکود را به خوبی می توان در سخنان «گنادی گاتیلوف»، معاون وزیر خارجه روسیه ملاحظه کرد که روز گذشته تاکید کرده تا پیش از ژوئیه نمی توان انتظار نشست مشترک طرف های سوری و همچنین دیدارهای 3 جانبه روسیه و آمریکا و سازمان ملل برای دستیابی به راه حل مسالمت آمیز برای بحران سوریه داشت.
به این ترتیب و به ظاهر آشکار می شود که یکی از دلایل استعفای ابراهیمی وجود این رکود و حاکمیت آن بر عرصه بحران سوریه است، اما در خفا دلایل دیگری وجود دارد که ابراهیمی را به این استعفا واداشته است و آن خالی کردن این منصب برای پر کردن آن توسط شخصیت دیگری است که حرف شنوی بیشتری از غرب نسبت به ابراهیمی داشته باشد.
همچنان اظهارات ابراهیمی در پایان ژنو 2 که از ناکامی و شکست گفت وگوها سخن گفته بود، نشان داد که وی نمی تواند با طرف های سوری به نتیجه برسد و هرچه کوبیده به درب بسته خورده و همین ثابت می کرد که ماموریت وی با شکست مواجه شده و این شکست چنان عیان و آشکار است که نمی توان بر آن سرپوش نهاد. هم پیمانان دمشق در قبال استعفای ابراهیمی موضع شفاف و روشنی را اتخاذ کردند و خواستار مشخص شدن جایگزین ابراهیمی و اینکه وی برای بحران سوریه چه در چنته دارد، شدند و در این راه وجود هرگونه پیش شرطی را رد کردند.
در این میان خواسته های هم پیمانان دمشق از جانشین ابراهیمی کاملا روشن و شفاف است، توقف خشونت هایی که گروه های تروریستی مسلح دست به آن می زنند و توقف حمایت های نظامی و لجستیکی از این گروه ها تا فضای حاکم بر هرگونه مذاکرات آینده آرام و به دور از صدای گوش خراش جنگ باشد، اما این خواسته محور غربی نیست، چون رفتارها و تعامل های غرب اینگونه نشان داد و همین یکی از دلایل استعفای ابراهیمی بود که نتوانسته بود، به آن عمل کند.
تا زمانی که مواضع غرب از یک سو و دمشق و هم پیمانانش از سوی دیگر متعارض و در برابر هم باشد و هیچ نقطه مشترکی در آن مشاهده نشود، می توان استعفای ابراهیمی را اینگونه برداشت کرد که وی دریافت اصلا ماموریتی وجود ندارد که بخواهد آن را ادا کند و همچون فرستاده پیشین نمی تواند، بیش از این به انتظار یافتن راه حل درباره بحرانی بماند که طرف های درگیر در آن هیچ نقطه اشتراکی ندارد.
و اگر در این میان بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل تلاش داشته استعفای وی را مخفی نگه دارد، این بدین معناست که سازمان ملل در این باره با غرب اختلاف نظر داشته است. به همین دلیل آنچه از استعفای اخضر ابراهیمی می توان برداشت کرد، آن است که این استعفا اذعان به شکست در حرکت به سمتی در بحران سوریه است که مورد نظر غرب است.
این موجب می شود تا بحران سوریه در انتظار دو رخ داد باقی بماند:
- اول برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه است که به آن به عنوان یکی از دلایل حل بحران سوریه نگریسته می شود.
- دوم تعیین سرنوشت عرصه میدانی که در این خصوص مشاهدات تاکید می کند که گزینه دمشق در این عرصه تنها و تنها پیروزی و سازش و تسویه است و در این میان غرب هرقدر هم تلاش کند، عرصه را تشدید کند، باز راه به جایی نخواهد برد.
آغاز این رکود را به خوبی می توان در سخنان «گنادی گاتیلوف»، معاون وزیر خارجه روسیه ملاحظه کرد که روز گذشته تاکید کرده تا پیش از ژوئیه نمی توان انتظار نشست مشترک طرف های سوری و همچنین دیدارهای 3 جانبه روسیه و آمریکا و سازمان ملل برای دستیابی به راه حل مسالمت آمیز برای بحران سوریه داشت.
به این ترتیب و به ظاهر آشکار می شود که یکی از دلایل استعفای ابراهیمی وجود این رکود و حاکمیت آن بر عرصه بحران سوریه است، اما در خفا دلایل دیگری وجود دارد که ابراهیمی را به این استعفا واداشته است و آن خالی کردن این منصب برای پر کردن آن توسط شخصیت دیگری است که حرف شنوی بیشتری از غرب نسبت به ابراهیمی داشته باشد.
همچنان اظهارات ابراهیمی در پایان ژنو 2 که از ناکامی و شکست گفت وگوها سخن گفته بود، نشان داد که وی نمی تواند با طرف های سوری به نتیجه برسد و هرچه کوبیده به درب بسته خورده و همین ثابت می کرد که ماموریت وی با شکست مواجه شده و این شکست چنان عیان و آشکار است که نمی توان بر آن سرپوش نهاد. هم پیمانان دمشق در قبال استعفای ابراهیمی موضع شفاف و روشنی را اتخاذ کردند و خواستار مشخص شدن جایگزین ابراهیمی و اینکه وی برای بحران سوریه چه در چنته دارد، شدند و در این راه وجود هرگونه پیش شرطی را رد کردند.
در این میان خواسته های هم پیمانان دمشق از جانشین ابراهیمی کاملا روشن و شفاف است، توقف خشونت هایی که گروه های تروریستی مسلح دست به آن می زنند و توقف حمایت های نظامی و لجستیکی از این گروه ها تا فضای حاکم بر هرگونه مذاکرات آینده آرام و به دور از صدای گوش خراش جنگ باشد، اما این خواسته محور غربی نیست، چون رفتارها و تعامل های غرب اینگونه نشان داد و همین یکی از دلایل استعفای ابراهیمی بود که نتوانسته بود، به آن عمل کند.
تا زمانی که مواضع غرب از یک سو و دمشق و هم پیمانانش از سوی دیگر متعارض و در برابر هم باشد و هیچ نقطه مشترکی در آن مشاهده نشود، می توان استعفای ابراهیمی را اینگونه برداشت کرد که وی دریافت اصلا ماموریتی وجود ندارد که بخواهد آن را ادا کند و همچون فرستاده پیشین نمی تواند، بیش از این به انتظار یافتن راه حل درباره بحرانی بماند که طرف های درگیر در آن هیچ نقطه اشتراکی ندارد.
و اگر در این میان بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل تلاش داشته استعفای وی را مخفی نگه دارد، این بدین معناست که سازمان ملل در این باره با غرب اختلاف نظر داشته است. به همین دلیل آنچه از استعفای اخضر ابراهیمی می توان برداشت کرد، آن است که این استعفا اذعان به شکست در حرکت به سمتی در بحران سوریه است که مورد نظر غرب است.
این موجب می شود تا بحران سوریه در انتظار دو رخ داد باقی بماند:
- اول برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه است که به آن به عنوان یکی از دلایل حل بحران سوریه نگریسته می شود.
- دوم تعیین سرنوشت عرصه میدانی که در این خصوص مشاهدات تاکید می کند که گزینه دمشق در این عرصه تنها و تنها پیروزی و سازش و تسویه است و در این میان غرب هرقدر هم تلاش کند، عرصه را تشدید کند، باز راه به جایی نخواهد برد.
منبع : بیداری اسلامی
