«و مسلمانان را در میانمار مثله می‌کنند»
مثله کردن مسلمانان، در گوشه‌ای دورافتاده از میانمار رخ داد. اخیرا یک گروه از اوباش بودایی بیش از دوازده زن و کودک مسلمان را با کارد مثله کردند، جنایت دهشتناکی که فعالان این کشور بر روی آن سرپوش می‌گذارند...
قتل عام مسلمانان سال‌هاست که ادامه دارد و اکنون جامعه بین المللی آهسته آهسته از این تراژدی خوفناک انسانی آگاه می‌شود.
توماس اوجئا کوینتانا، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور میانمار از مقامات این کشور خواسته است تا درباره گزارش‌های مربوط به درگیری‌های خشونت‌بار بین نیروهای امنیتی و ساکنان مسلمان روهینگیا در روستای دوچی‌یارتان در مایونگدا، واقع در ایالت راخین، تحقیق و شفاف‌سازی کنند.
اوجئا کوینتانا گفت: «از دولت می‌خواهم مشخص کند که چه اتفاقی افتاده است. اقدامات سریع و شفاف می‌تواند در ممانعت از خشونت بیشتر موثر باشد. چنانچه کشتار و یا آزاری صورت گرفته است، دولت میانمار بر اساس قوانین بین المللی باید تحقیقات سریع، کارآمد و بیطرفانه خود را آغاز کند و ناقضان حقوق بشر را به سزای اعمالشان برساند.»
کریس لوا، مدیر پروژه موسوم به آراکان که برای بیش از یک دهه اسنادی را در رابطه با نقض حقوق اقلیت مسلمانان روهینگیا جمع‌آوری کرده است، می‌گوید این خشونت سه‌شنبه (۲۴ دی) در دوچی‌یارتان، روستایی در ایالت راخین به وقوع پیوسته است.
کاملا روشن است آنچه بر سر مسلمانان روهینگیا در میانمار می‌آید، چیزی جز نسل‌کشی نیست و اگر این امر را چیزی جز آن بخوانیم بر یک جنایتِ تمام عیار سرپوش گذاشته‌ایم.
در تعریف، نسل‌کشی «تلاش موفق یک گروه غالب به واسطه اعمال اجبار و خشونت مرگبار برای حذف گروه اقلیتی‌ست که از بین بردن آنان مطلوب است.»
بر پایه گزارش سازمان ملل، برای هرگونه نسل‌کشی هشت مرحله وجود دارد:
۱) طبقه‌بندی: طبقه‌بندی افراد به «ما» و «آنها» اولین گام به سوی نسل‌کشی و استعمار است. در میانمار، مسلمانان با عنوان «آنها» و افرادی پست خوانده می‌شوند.
۲) نمادپردازی: به افراد برای اینکه از سوی دیگران قابل تشخیص باشند نام و یا نمادی خاص اختصاص داده می‌شود، این مرحله به خودی خود خطرناک نیست، مگر آنکه به عاملی برای خارج کردن انسان‌ها از مقام انسانیت بدل شود.
۳) تنزل مقام انسان: در این مرحله، یک گروه، انسانیت گروه دیگر را انکار می‌کند. به بیان دیگر، یک گروه، گروه دیگر را به مادون‌انسان تنزل می‌دهد. این دقیقا همان چیزی است که در مورد مسلمانان روهینگیا در میانمار در حال وقوع است.
۴) سازماندهی: دولت و یا گروه‌های مرتبط با دولت از نسل‌کشی حمایت می‌کنند. عمل نسل‌کشی از طریق واسطه‌هایی همچون گروه‌های تروریستی و یا اراذل و اوباش انجام می‌شود تا اینکه دولت بتواند خود را از هرگونه سرزنش و تقصیری مبرا کند. در میانمار، دولت بارها تکرار کرده است که اوباش عامل این نسل‌کشی هستند.
۵) قطب‌بندی: گروه غالب، شماری از اساسی‌ترین حقوق‌ها را از گروه اقلیت سلب می‌کند. در میانمار، زوج‌های روهینگیا باید برای ازدواج مجوز دریافت کنند. اگر به طور غیررسمی با یکدیگر ازدواج کنند دستگیر و زندانی می‌شوند. مردان مسلمان برای دریافت مجوز ازدواج، باید ریش خود را بتراشند. آنها اجازه ساخت مسجد و یا حوزه علمیه و همچنین نوسازی مساجد را ندارند.
۶) آماده‌سازی: در این مرحله، گروه قربانی مجبور به استفاده از نماد و یا لباس خاص می‌شود تا بتوان اعضای آن را از دیگران تشخیص داد. افزون بر این، این افراد برای اعدام انتخاب می‌شوند و یا در فهرست مرگ قرار می‌گیرند. انتخاب آنها می‌تواند اتفاقی و یا نظاممند باشد. به طور مثال، در مارس سال ۲۰۱۳ بیش از ۴۰ خانه و یک مسجد سوزانده شد و دست کم ۳۲ تن در میانمار کشته شدند.
۷) نابودکردن: در این مرحله، نابودی گروه قربانی به دست گروه غالب آغاز می‌شود. این اصطلاح حاکی از آن است که گروه غالب که همانند یک دستگاه آدم‌کشی عمل می‌کند، باور ندارد افرادی که می‌کشد، در حقیقت انسان هستند و احساسات انسانی دارند و شایسته زندگی در این جهان هستند.
۸) انکار: این آخرین و معمول‌ترین مرحله از نسل‌کشی است. در جریان حملات اخیر و مثله کردن زنان و کودکان، دولت میانمار انکار کرد که گروهی از اوباش بودایی به یک روستا یورش بردند و زنان و کودکان را تکه تکه کردند، این در حالی است که شاهدان و همچنین یک گروه حقوق بشری اظهار داشتند که بیش از دوازده تن کشته شده و صدها نفر نیز از خانه‌هایشان گریخته‌اند.
یویه هتوت، معاون وزیر اطلاعات میانمار در حاشیه جلسه مجمع وزرای خارجه کشورهای جنوب شرقی (آسیا) در شهر باستانی باگان در انکار این جنایت گفت: «ما هیچ اطلاعی درباره این کشتارها نداشته‌ایم.»
با توجه به این حقیقت که نسل‌کشی در میانمار برای سال‌ها جریان داشته است، متاسفانه جامعه بین‌المللی هیچ‌گونه تلاش ملموسی را برای پایان دادن به این فاجعه غم‌انگیز انجام نداده است.
بر اساس دین مبین اسلام، زندگی انسان مقدس است و در آموزه‌های اسلام نیز به این تقدس توجه شایانی شده است. قرآن کریم می‌گوید که کشتن یک نفر برابر است با کشتن تمام بشریت و نجات یک فرد نیز برابر است با نجات تمام بشریت.
در آیه ۳۲ سوره مائده آمده است: «هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسان‌ها را کشته و هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه انسان‌ها را نجات داده است.»
مسلمانان روهینگیا در دوران عسرت و زمان وحشت روزگار می‌گذرانند و اگر هیچ‌گونه اقدام مشهودی از سوی مسلمانان انجام نشود، به واقع بیم آن می‌رود که در دراز مدت همه این مردم نابود و یا از کشورشان رانده شوند. بله، آنها زنان و کودکان مسلمان را در میانمار مثله می‌کنند و پیش از آنکه کار از کار بگذرد، مسلمانان باید به یاری یکدیگر دست ظلم و استبداد را کوتاه کنند.
منبع : پرس تی وی
