خون مقاومت و ایستادگی همچنان در رگ‌های فلسطینیان جاری است
پیروزی انقلاب اسلامی ایران در دهه‌های پایانی قرن بیست، همچون موجی خروشان بر اندیشه‌ها و نظریه‌های سکولاریسم غربی و شرقی فرو آمد و نگرش مادی‌گرایانه حاکم بر نظام تعامل جهانی را به چالش کشید و شعله امید را در دل ملل محروم جهان و جوامع اسلامی به وجود آورد که از جمله این ملل محروم و مظلوم، ملت فلسطین بود که باعث تغییر و تحول در ایدئولوژی جنبش‌های مبارزاتی به‌خصوص در سرزمین فلسطین شد...
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران در سال 1978 و شکل‌گیری مقاومت اسلامی لبنان، از اوایل دهه 1980 به‌مرور زمان شور و شوق انقلاب و گرایش به اسلام و انقلاب اسلامی در مردم فلسطین احیا شد و جنبش‌های سیاسی مذهبی مردمی جایگزین احزاب و سازمان‌های سیاسی ملی و غیرمذهبی در سرزمین‌های اشغالی شد.
در این مرحله جنبش اسلامی کوشید، مردم را علیه رژیم صهیونیستی و عوامل آن سامان‌دهی و بسیج کند. استفاده از «سلاح سرد» یک مرحله از این حرکت بود. در سال 1987 یعنی یک دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین جرقه انتفاضه و انقلاب فلسطینی در داخل سرزمین‌های اشغالی زمانی زده شد که یک راننده صهیونیست شماری از کارگران فلسطینی را در سرزمین‌های اشغالی زیر گرفت و به شهادت رساند تا این حادثه آتش قیامی را شعله‌ور کند که دامن رژیم صهیونیستی را فرا گرفت و نیروهای سیاسی ــ مذهبی موجود در فلسطین را تحت الشعاع قرار داد.
«انتفاضه» از لحاظ لغوی به‌معنای جنبش و حرکتی که همراه با نیرو و سرعت باشد. از نظر سیاسی و اجتماعی، انتفاضه و قیام، عبارت است از رفتار و عملکرد معترضانه و شجاعانه مستمر مردم غیرمسلح فلسطین در قبال رژیم غاصب صهیونیستی.
فلسطینی‌های معترض و خشمگین در مقابله با صهیونیست‌ها از سنگ استفاده و با پرتاب آن از خود دفاع کردند. به همین جهت این انتفاضه به «انقلاب سنگ» نیز معروف شد.
شروع انتفاضه بزرگ سنگ که از سال 1987 میلادی تا تابستان 1992 به طول انجامید، صرف‌نظر از حادثه زیر گرفتن کارگران فلسطینی ریشه در عواملی داشت که مهمترین آنها را می‌توان در موارد زیر ملاحظه کرد:
- ناامیدی فلسطینیان از سران عرب و کشورهای عربی
- یأس و ناامیدی فلسطینیان از سازمان‌های سیاسی فلسطینی مثل ساف یا همان «سازمان آزادی‌بخش فلسطین»
- سیاست‌های سرکوب‌گرانه و تداوم قتل‌عام و کشتار ملت بی‌گناه فلسطین
- پیروزی انقلاب اسلامی در ایران
و در این میان گزافه نیست اگر گفته شود که «هیچ‌چیز به‌اندازه شخصیت و انقلاب «امام خمینی(ره)»، امام راه‌حل و بنیان‌گذار انقلاب اسلامی نتوانست ملت فلسطین را از نو احیا کند و احساسات آنها را برانگیزد و امید را در دل‌های‌شان زنده کند.
انتفاضه سنگ آمریکا را بر آن داشت تا در سال 1991 میلادی با هدف تحمیل صلح در منطقه کنفرانسی در مادرید برگزار کند. نتیجه این کنفرانس توافق ساف با رژیم صهیونیستی و امضای توافقنامه «اسلو» در سال 1993 میلادی بود.
مذاکرات اسلو که در تماس میان نمایندگان ساف و رژیم صهیونیستی در لندن پیگیری شد، نخستین سنگ‌بنای عملی روند به‌اصطلاح صلح بین بزرگ‌ترین تشکیلات فلسطینیان و رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود که در آن به‌حق ایجاد تشکیلات خودگردان فلسطین در نوار غزه و منطقه اریحا در سرزمین‌های اشغالی و همچنین تضمین امنیت رژیم صهیونیستی از سوی فلسطینیان اذعان شده است.
شعله‌های انتفاضه با آغاز مذاکرات سازش صهیونیستی ــ فلسطینی به خاموشی گرایید، ولی به‌دلیل اینکه فلسطینیان نتوانستند، از طریق مذاکره به حقوق خود برسند، پس از گذشت 7 سال موجب رقم خوردن انتفاضه دوم شد که به نام انتفاضه الاقصی معروف شد و این نشان داد که روح مبارزه و مقاومت همچنان در دل فلسطینیان زنده است تا به امروز که سخنان بسیاری از گوشه کنار از قرار گرفتن فلسطینیان در آستانه انتفاضه سوم به گوش می‌رسد و این نشان می‌دهد که خون مقاومت و ایستادگی در برابر متجاوزان صهیونیست همچنان در رگ‌های فلسطینیان جاری است.
منبع : خبرگزاری تسنیم
