نگاهی به مهمترین کاندیداهای ریاست جمهوری در لبنان
انتخابات ریاست جمهوری در لبنان درحالی مرحله مقدماتی خود را سپری می کند که هنوز افق روشنی پیشروی هیچ یک از گزینه های مطرح شده برای تصدی این پست وجود ندارد و موجب شده تا قضیه انتخاب رئیس جمهور به امری پیچیده در این کشور مبدل شود...
تاکنون هیچ توافق بین المللی – منطقه ای - داخلی درباره انتخاب رئیس جمهوری برای لبنان که جانشین «میشل سلیمان» که دوره ریاست جمهوریش در 25 ماه آینده به پایان می رسد، وجود ندارد و اولین نشست پارلمان لبنان که روز چهارشنبه گذشته برگزار شد، بی نتیجه پایان یافت تا قضیه انتخاب رئیس جمهوری جدید لبنان به جلسه بعدی یعنی چهارشنبه این هفته موکول شود.
در اولین نشست پارلمان لبنان گروه 14 مارس که «سمیر جعجع»، رئیس حزب «القوات» را به عنوان نامزد خود معرفی کرده بود، 48 رای مثبت و 52 رای ممتنع به دست آورد، در حالی که رئیس حزب «کتائب» لبنان تنها یک رای به دست آورد.
اولین نشتست پارلمان لبنان را باید در واقع آغاز نبرد انتخاباتی در لبنان به شمار آورد و در این رهگذر نام افراد به چشم می خورد که خود را نامزد این رقابت بسیار سخت در کشور کرده اند.
این درحالی است که باید توجه داشت، انتخابات ریاست جمهوری در لبنان صرف نظر از توافقات و ائتلاف های داخلی وابسته به توافقات و ائتلاف های خارجی نیز می باشد. مطلب زیر تلاش دارد، به مهمترین نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در لبنان بپردازد.
ژنرال میشل عون را باید در راس رهبران مسیحی سنتی در لبنان به شمار آورد که دارای پایگاه و جایگاه مردمی بسیار قدرتمند در میان مسیحیان لبنان است. در حال حاضر وی تنها و مهمترین نامزد جریان 8 مارس و به طور مشخص دو گروه «حزب الله» و جنبش «امل» است که بر انتخابات رئیس جمهوری جدید تاکید دارند و گزینه تمدید دوره ریاست جمهوری سلیمان را کاملا رد می کنند.
ژنرال میشل عون تاکید دارد که نامزدی وی به شکل توافقی صورت گیرد تا بتواند نقشی توافقی را نیز در مرحله بعد بازی کند. وی نمی پذیرد که رقابت وی در انتخابات ریاست جمهوری تنها رقابت با سمیر جعجع است.
براین اساس حزب الله لبنان با قدرت از نامزدی ژنرال میشل عون حمایت می کند، با اینکه نام وی در میان نامزدهای اولین نشست پارلمان لبنان برای انتخاب رئیس جمهوری این کشور مشاهده نمی شد. این درحالی است عون از حمایت مسیحی های لبنان نیز بهره مند است و آنها تا پایان راه همراه وی خواهند بود.
در عرصه بین المللی و منطقه ای به نظر نمی رسد که وی با مخالفت های چندانی در این دو عرصه مواجه باشد و این موضوع به شکلی ویژه درباره عربستان سعودی صدق می کند، به گونه ای که روزنامه عربستانی «ریاض» درباره ژنرال میشل عون نوشت که عربستان به عون به عنوان بخشی از راه حل بحران لبنان نگاه می کند. همچنین نامزدی عون با موافقت آمریکا و فرانسه نیز همراه شده، اگرچه اعتراض هایی به ائتلاف وی با حزب الله نیز صورت گرفته، با این حال بسیاری از طرف ها عون را به عنوان رئیس تمام لبنانی ها قبول دارند.
سمیر جعجع، رئیس هیأت اجرایی حزب «القوات» لبنان به شمار می آید که خود را برای انتخابات ریاست جمهوری این کشور نامزد کرده است. سمیر جعجع که به موجب یک توافق سیاسی پس از متهم شدنش به دست داشتن در جنایات بی شمار طی جنگ داخلی لبنان، اعلام کرد که نبرد بازی را برای تصدی پست ریاست جمهوری آغاز می کند.
سمیر جعجع درحالی هوادران و طرفداران خود را پشت سر خود به صف کرد که اغلب آنها از نامزدی وی خرسند نبودند، به ویژه «سعد الحریری»، نخست وزیر اسبق لبنان که تا آخرین ساعات هنوز موضع خود در قبال نامزدی جعجع را اعلام نکرده و در آخرین ساعات ضمن اعلام موافقت با این نامزدی در انتظار نتایج امر شد.
سمیر جعجع را باید جدی ترین رقیب میشل عون به شمار آورد، اما باد آنگونه که جعجع می خواهد، به میل وی وزیدن نگرفته است، چون در اولین نشست پارلمان لبنان تنها موفق شد، 48 رای به دست آورد که نمی تواند وی را به کرسی ریاست نزدیک کند.
سمیر جعجع درحالی به حضور خود در انتخابات ریاست جمهوری ادامه می دهد که نشانه ای دال بر موفقیت وی به چشم نمی خورد.
از میان نامزدهای گروه 14 مارس نام امین جمیل، رئیس حزب «کتائب» لبنان نیز به چشم می خورد که از میان نام های مطرح در لبنان است، اما تاکنون به صورت رسمی نام خود را برای نامزدی اعلام نکرده است که یکی از دلایل آن نامزدی جعجع از سوی همین گروه است.
جمیل تلاش می کند، فاصله سیاسی خود را با همه طرف ها حفظ کند و در عین حال به «نبیه بری»، رئیس پارلمان لبنان و مسیحیان این کشور نزدیک شود. انا به طور حتم نمی تواند رئیسی باشد که مسیحیان را زیر یک پرچم گرد آورد، به همین دلیل نمی توان در میان نامزدها وی را رقیبی جدی به شمار آورد.
سلیمان فرنجیه، رئیس جریان «المرده» و از جمله مهمترین و بارزترین قطب های گروه 8 مارس است که به نظر می رسد، بیش از هر نامزد دیگری با واقعیت ها و حقایق جاری منطبق است. با این حال گفته می شود که بدون دستیابی به سازش و تسویه سیاسی نمی تواند به پست تکیه کند و اوضاع و احوال جاری در لبنان به گونه ای است که هم اکنون شرایط لازم برای رسیدن وی پست ریاست جمهوری وجود ندارد، به ویژه آنکه نامزدی میشل عون از سوی گروه 8 مارس نیز مطرح است.
پترس حرب و رابر غانم دو نامزد گروه 14 مارس به شمار می آیند که نمی توان آنها را رقیب جدی برای دیگر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری لبنان به شمار آورد و در صورتی می توان آنها را در کورس رقابت ها ملاحظه کرد که سمیر جعجع بخواهد به طور کامل از نامزدی کنار بکشد.
نامزد فراکسیون «ولید جنبلاط» است و به عنوان یکی از رقبای سمیر جعجع از سوی این جناح مطرح شده است و در اولین نشست پارلمان لبنان موفق شد، 16 رای را به دست آورد و نام وی به عنوان رقیبی برای جعجع در این دور از انتخابات مطرح است و به نظر می رسد که با گام هایی محکم پای در این دور از انتخابات ریاست جمهوری لبنان گذاشته است.
نام وی جزو نامزدهایی مطرح خواهد شد که پای تسویه های منطقه ای و بین المللی آن هم در مراحل آینده و در صورت به بن رسیدن نامزدهای دیگر پیش کشیده شود و در واقع باید قهوجی را جایگزینی برای پر کردن شکاف ریاست جمهوری در لبنان به شمار آورد.
نام ریاض سلامه نیز به عنوان نامزد توافقی مطرح است. اگرچه نامزدی وی در انتخابات با منع قانونی نیز مطرح است، چراکه ماده 49 قانون اساسی لبنان بر عدم نامزدی قضات و کارمندان ارشد در انتخابات تاکید دارد، مگر پس از استعفا از سمت های خود و گذشت 2 ماه از استعفا و این بدین معنی است که قهوجی در عمل با مشکل نامزدی در انتخابات مواجه است.
دیگر نامزدها
غیر از نام های فوق الذکر، نام نامزدهای دیگری مانند «زیاد بارود»، وزیر سابق کشور لبنان و «جان عبید»، وزیر سابق خارجه این کشور نیز مطرح است.
از آنچه گذشت، می توان نتیجه گرفت که هنوز تصویر روشنی از نامزد نهایی انتخابات ریاست جمهوری لبنان و اینکه کدامیک از نام های فوق الذکر توان کنار زدن رقبا و دستیابی به منصب فوق را دارند، به چشم نمی خورد.