نگاهی به جنایت وحشیانه صهیونیست‌ها در روستای کفر قاسم

  در ۲۹ اکتبر ۱۹۵۶ نیروهای رژیم اشغالگر با شعار «‌بدون عاطفه باش تا خدا رحمتت کند» به روستای کفر قاسم حمله کرده و مردان، زنان و کودکانی که هنگام غروب به خانه‌هایشان بازمی‌گشتند را به رگبار بستند...

بعد از گذشت 58 سال از کشتار روستای کفر قاسم، در این نوشتار به بررسی این حادثه تلخ تاریخ پر از رنج فلسطین می‌پردازیم.


روستای کفر قاسم، نزدیک شهر قلقیلیه در جنوب طولکرم و در منطقه خط سبز بین فلسطین اشغالی و کرانه باختری رود اردن واقع است. جمعیت آن در سال ۱۹۲۲، ۶۶۲ نفر در سال ۱۹۴۵، ۱۴۶۰ نفر و در سال ۱۹۶۱، ۲۴۵۰نفر بوده است.

در روز ۲۹ اکتبر  ۱۹۵۶ نیروهای رژیم اشغالگر با شعار «‌بدون عاطفه باش تا خدا رحمتت کند» به این قریه حمله کردند و با کشتار بی‌رحمانه ساکنان این روستا رسوایی دیگری را برای خود رقم زدند.(+)


کفر قاسم، تکرار مظلومیت فلسطینیان
رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۵۶ به دنبال فعالیت های شدید ضد صهیونیستی در مصر، در یک همکاری آشکار با انگلستان و فرانسه ، طرح یک تجاوز مشترک به خاک مصر را تدارک دیدند.

ارتش صهیونیستی علاوه بر تجهیز و آماده ‏سازی ماشین جنگی خود برای آغاز تجاوز به مصر، عملیاتی انحرافی را نیز آغاز نمود و با انجام تحرکات وسیع در مرزهای شرقی خود، این توهم را ایجاد کرد که قصد حمله به "اردن" را دارد. این عملیات انحرافی تا روز آغاز جنگ با دقت دنبال شد و در غافل کردن دولت مصر از مرزهایش با فلسطین اشغالی کاملاً موفق بود.

آخرین مرحله این عملیات انحرافی، فاجعه‌ای در نزدیکی مرز اردن به وجود آورد. درست در همان روزی که جنگ آغاز شد، "گاردهای مرزی اسرائیل" در نواحی مرزی اردن اندکی پس از ساعت ۱۷ روز ۲۹اکتبر، پلیس رژیم صهیونیستی بدون اعلام قبلی در شش روستای فلسطینی پست‌های ایست و بازرسی برپا کرد.

یکی از روستاهای مرزی "کفرقاسم" نام داشت. کدخدای این روستا، تنها سی دقیقه پیش از آغاز حکومت نظامی توسط "گارد مرزی" از ماجرا مطلع شده بود و برای او امکان نداشت که بتواند خبر برقراری حکومت نظامی را به روستائیانی که هنگام غروب آفتاب به خانه خود باز می‌گشتند برساند.

وقتی که سرگرد سموئل ملینکی فرماندة نیروهای اسرائیلی مستقر در "کفر قاسم" از مافوق خود، برای این مسأله کسب تکلیف کرد، ژنرال اسرائیلی پاسخ داد: "من از ابراز احساسات خوشم نمی‌آید... این دیگر از بدشانسی خود آن هاست" اتفاقاً نظامیان صهیونیست به هیچ‌وجه احساساتی نشدند و بین ساعت ۱۷ تا ۱۸، در کمال خونسردی ۴۷ روستایی را به قتل رساندند.

روستائیان دسته‌دسته یا به تنهایی از سر کار خود بازمی‌گشتند. بعضی پیاده بودند و بیشترشان دوچرخه، گاری یا کامیون داشتند. در میان آنان چندین زن و کودک نیز به چشم می‌خورد. سربازان "گارد مرزی"، طبق فرامین مافوق خود، تنها از آنان می‌پرسیدند که آیا اهل "کفر قاسم" هستند یا نه. اگر جواب مثبت بود، روستائیان بی‌خبر از همه‌جا، به جرم "نقض قوانین حکومت نظامی" جابه‌جا تیرباران می‌شدند.

با بالا رفتن آمار کشته شدگان، سرانجام دستور توقف تیرباران‌ها صادر شد. درست مصادف با تیرباران روستائیان بی‌خبر "کفر قاسم" ارتش "رژیم صهیونیستی" وارد خاک مصر شد و «بحران سوئز» آغاز گردید.

روایت روز شوم از زبان بازماندگان جنایت
آن روز هم برایمان همچون روزهای عادی دیگر بود، من و پسرعموهایم با دوچرخه به خانه باز می‌گشتیم که یک پست بازرسی نیروهای صهیونیست ما را متوقف نمود، چیز عجیبی را احساس نکردم، یک سرباز به ما نزدیک شد و از ما پرسید اهل کجایید؟

گفتم: اهل کفر قاسم و بعد هم اجازه عبور را به وی نشان دادم، اما او توجهی به آن نکرد و گفت: دوچرخه‌هایتان را همین جا بگذارید و به دنبال من بیایید، ما را در یک صف قرار داده و بعد از آن هم فرمانده آنان به زبان عبری فریاد زد آتش.

چند تیر به پهلو و پایش اصابت کرد، او هنوز زنده بود، چند لحظه بعد که سربازان برای جمع‌آوری اجساد به کنار او آمدند نفس خود را در سینه حبس نمود و خود را به مردن زد. بعد از آن خود را از میان دیگر مجروحین که روی هم انداخته شده بودند بیرون کشید و آرام به بالای اولین درخت زیتون موجود کشاند.

او از آن بالا مشاهده کرد که چگونه پسرعموها و دوستان و اقوامش در مقابل چشمش کشته شدند.

او از آن بالا دید که چطور صهیونیست ها یک کامیون حامل ۱۴ زن و ۳ مرد را متوقف نموده و بدون آن که به التماس و زجه های زنان توجهی بکنند، تمامی آنان را به گلوله بستند به نحوی که تنها یک زن جان سالم بدر برد.

ابو ولید سه روز بر بالای آن درخت بود تا آن که پسر عمویش او را بی هوش یافت و بعد از به هوش آمدن خود را بر روی تخت بیمارستان دید در حالی که یک پایش قطع شده بود.

یکی دیگر از بازماندگان این جنایت می‌گوید: هدف اصلی کشتار صهیونیست ها مجبور ساختن مردم روستا برای ترک روستا و فرار بود اما مردم روستا گفتند برای ما مردن در روستایمان بهتر از آوارگی است.(+)


محاکمه‌ای که تاریخ را به خنده انداخت
 پس از فروکش کردن التهاب "جنگ سوئز" ، با افشای آن چه در "کفر قاسم" اتفاق افتاده بود تحرکات مجامع بین‌المللی، "دولت یهود" را مجبور کرد یازده افسر و سرباز "گارد مرزی" را به جرم کشتار در "کفر قاسم" محاکمه کند.

۱۱ متهم اصلی جنایت کفر قاسم در عکسی یادگاری پس از این جنایت: از چپ شموئیل مالینکی و گاوریل دهان

این محاکمه به یکی از طنزهای تاریخی تبدیل شد. تمامی این متهمین از سوی ارتش به پنجاه درصد "اضافه حقوق" محکوم شدند!! در مرحلة بعد، دادگاه برای افسران فرماندة این کشتار (سرگرد "ساموئل ملینکی" و سروان "گاوریل داهان") به ترتیب ۱۷ و ۱۵ سال زندان مشخص کرد.

جبرئیل دهان به هنگام ادای شهادت در دادگاه

سرتیپ "ایشکار شادمی"  نیز در دادگاه ویژة نظامی به خاطر یک "اشتباه فنی" گناه‌کار شناخته و توبیخ و جریمه شد. اما ماجرا به این‌جا ختم نشد و دادگاه عالی نظامی تصمیم گرفت در این احکام "تند و شدید!!" تخفیف قائل شود. "سرگرد ملینکی" و "سروان داهان" پس از گذشت یک سال از دوران محکومیت خود آزاد شدند. "داهان" نه ماه پس از آزادی به سمت "افسر مسؤول امور اعراب" در شهر "رام‌الله" منصوب شد و "ملینکی" نیز با اعمال نفوذ ارتش، اجازه نامة افتتاح یک مرکز توریستی را در جنوب فلسطین اشغالی دریافت کرد، به این ترتیب، پروندة "کشتار کفر قاسم" نیز بسته شد.(+)

روستای کفر قاسم، علی رغم تمامی جنایات صهیونیست ها و تلاش هایش هم چنان پا برجاست و ۱۴ هزار نفر سکنه دارد که اکثر از بادیه نشینان نقب هستند که صهیونیست ها با مصادره زمین و املاکشان آنان را به این منطقه کوچ داده‌اند.

براساس طرح نقب که رژیم صهیونیستی پیش نویس آن را در سال ۲۰۱۱ تصویب کرده بود، دهها روستا تخلیه و هزاران بادیه نشین فلسطینی در وادی نقب بی خانمان شدند.(+)

کریس گانس عضو آژانس کمک‌رسانی و کاریابی برای آوراگان فلسطینی سازمان ملل (آنروا) نیز با اعلام نگرانی این آژانس از آغاز غیرقانونی تغییر محل سکونت بدوی‌های فلسطینی، این اقدام را نقض حقوق بین الملل خواند.

وی گفت، رژیم اسرائیل باید پیش از انجام این طرح با بدوی‌های بادیه‌نشین رایزنی و مذاکره کند،ولی رژیم غاصب صهیونیستی با ادامه نقض حقوق فلسطینیان حتی کشتارها و جنایات متعددی را مرتکب شد.(+)

امروز صهیونیست ها با مصادره اکثر زمین های روستای کفر قاسم منطقه صنعتی «مارکتوم » را در آنجا احداث کرده‌اند؛ اما با این وجود مردم روستا اجازه سکونت حتی یک صهیونیست را هم در روستای خود نداده‌اند.

در یکی از گوشه های روستا بنای یادبودی که بر آن نام ۴۹ شهید حک شده است که در روز شوم و سیاه ۲۹ اکتبر به خون غلطیدند.

کشتار کفر قاسم، خان یونس، قلقیلیه، صبرا و شتیلا، غزه و هزاران جنایت دیگر که رژیم صهیونیستی در نهایت بی‌رحمی سال‌هاست مرتکب می‌شود، نشان می‌دهد هیچ نهاد و قدرت بین‌المللی تلاشی جدی برای توقف جنایات این رژیم انجام نداده است. حمایت قدرت‌های استکباری و مدعیان حقوق بشر غربی و چشم‌پوشی مجامع بین‌المللی، دست این رژیم اشغالگر را در تداوم اعمال وحشیانه‌اش باز گذاشته است.

 
برخی منابع:
http://www.kufur-kassem.com/index.html
http://www.qodsna.com/newspage.aspx?newsid=۳۵۰۲۵
http://edition.presstv.ir/detail/۲۱۰۵۷۷.html
http://www.qodsna.com/NewsPage.aspx?newsid=۳۸۸۰۸
http://rasekhoon.net/article/show/۱۴۰۴۲۵/%D۸%A۷%D۸%B۲%۲۰%D۸%AF%DB%۸C%D۸%B۱%۲۰%DB%۸C%D۸%A۷%D۸%B۳%DB%۸C%D۹%۸۶%۲۰%D۸%AA%D۸%A۷%۲۰%D۹%۸۲%D۸%A۷%D۹%۸۶%D۸%A۷/
http://www.rohama.org/fa/news/۶۵۳۳/
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=۸۹۰۶۰۲۱۵۸۴

برگرفته از جبهه جهانی مستضعفین