شهدایی که "برائت از مشرکین" را جاودانه کردند

 در روز ششم ذیحجّه سال ۱۴۰۷ قمری، سعودی‌ها با حمله به زائران شرکت‌کننده در مراسم برائت از مشرکین آنان را به خاک و خون کشیدند...

 

برائت از مشرکین هر ساله در مراسم حج ابراهیمی به منظور اعلام بیزاری از شرک و ایادی استکبار برگزار می‌گردد.

در روز نهم مردادماه ۱۳۶۶ شمسی برابر با ششم ذیحجّه سال ۱۴۰۷ قمری هم‌زمان با برگزاری این مراسم در ایام حج، نیروهای امنیتی آل سعود با حمله به زائران شرکت‌کننده در این مراسم آنان را به خاک و خون کشیده و لکه ننگ دیگری را بر پیشانی سعودیان و حامیان مشرک آنان نشاندند.


برائت از شرک و مشرکین
برائت از مشرکین یکى از دو رکن اصلى توحید است و همه انبیاى الهى موظف بودند در کنار دعوت مردم به پرستش الله ، آنان را به اجتناب از قدرت‌هاى طاغوتى و برائت از مطلق شرک و مشرک دعوت نمایند.

طاغوت، تنها بت‌هاى ساخته و پرداخته عصر جاهلیت نیست، بلکه روشن ترین مصادیق آن قدرت هاى شرک آمیزى است که جامعه را بسوى مقصدى به جز مقصد انبیاى الهى دعوت مى کنند.

برائت از مشرکین هیچ محدودیتى از نظر زمان و مکان ندارد و بر همه مسلمین واجب است که در هر زمان و در هر مکان که ضرورت داشته باشد، برائت خود را به صورت انفرادى و اجتماعى از مشرکین اعلام نمایند.

طبق آیات قرآن کریم، ابراهیم خلیل الرحمن(ع) نخستین پیامبرى بود که با صراحت مسأله برائت از شرک و مشرکین را اعلام کرده است، «قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابراهیم والّذین معه إذ قالوا لقومهم إنّا براء منکم ومما تعبدون من دون الله...» 

گرچه اعلام برائت از مشرکان، در امت‌های پیشین بوده است ولی با ظهور اسلام و بعثت پیامبر(ص)، این امر در دین اسلام به اوج خود رسید؛ به طوری که اعلان عمومی ˈبرائت از مشرکینˈ و احکام الحاقی آن در تاریخ اسلام برای نخستین بار، پس از نقض عهد مشرکینی بود که پس از فتح مکه یعنی سال هشتم هجری با پیامبر اسلام پیمان عدم تهاجم و دشمنی بسته بودند.

در ابلاغ برائت از مشرکین، حضرت علی (ع) در دهم ذیحجه سال نهم هجرت در منا، با شمشیر برهنه به خطبه ایستاد و پس از تلاوت آیات نخست سوره برائت، چهار حکم الحاقی رسول خدا(ص) را ابلاغ کرد.(+)

برائت در قرآن 
آیات نخست سوره مبارکه توبه (برائت) بیان این اعلان است که این آیات، علاوه بر برائت از مشرکانِ پیمان‌شکن، تمامی مشرکان، اعم از پیمان بستگان و غیر آنان را نیز شامل می‌شود.

اعلام برائت یا به تعبیر قرآن «اذان برائت» متوجه تمامی مردم است و اشاره به آن دارد که این اعلامیه را نباید مقابلة مقطعیِ رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم با رفتار مشرکان پیمان شکن دانست، بلکه برائت و نحوة ابلاغ آن، بیان کننده یک اصل اسلامی و همیشگی است که خداوند آن را مقرر کرده تا روش سیاسی اسلام و مسلمانان را در مقابل مخالفانِ اصل توحید و ناقضان حقوق انسانی و مشروع مسلمانان، روشن سازد و همه بدانند که خدا و رسول از مشرکین بیزارند و مردم خود را برای چنین امری، پس از سپری شدن ماههای حرام، آماده سازند و به نظر برخی مفسران حج سال نهم را به این دلیل «حج اکبر» می نامند که عزتِ کامل مسلمانان و ذلّت مشرکان در آن سال ظاهر شد.(+)


روایت حج خونین سال ۱۴۰۷ قمری
در روز نهم مردادماه ۱۳۶۶ شمسی برابر با ششم ذی الحجه سال ۱۴۰۷ قمری، هزاران زائر ایرانی و تعدادی از زائران دیگر کشورهای اسلامی در مکه معظمه و خانه خدا، پس از انجام فریضه نماز عصر، به سوی محل تجمع و شروع راهپیمایی در منطقه معابده، رهسپار می شوند.

برنامه راهپیمایی در ساعت 16/30 با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شده و در ساعت 18/40 دقیقه راهپیمایی به نقطه پایانی می رسد، صدای بلندگوها خاموش و مردم به شعارهای خود خاتمه داده و پلاکارها در هم پیچیده می شود که ناگهان حملات عمال سعودی ابتدا با ریختن آب سرد و پس از آن آب ولرم و جوش بر سر زائران شروع می شود.

پس از پایان مراسم و به دنبال حرکت مردم به سوی مسجدالحرام برای ادای فریضه مغرب، پس از طی مسافتی، در حالی که در جلوی جمعیت عظیم راهپیمایان، زنان و معلولین در حال حرکتند، ستون‌هایی از نظامیان آل سعود هویدا می شوند.(+)

نظامیانی که در خیابان‌های اطراف مستقر بودند لباس پلیس عربستان را نپوشیده بودند و یونیفرم ارتشی داشتند. حادثه با چماق‌های پلیس عربستان شروع شد. در بین پلیس‌ها عده‌ای هم با لباس معمولی حاضر بودند و با چماق‌های میخ‌دار و میله‌های آهنی مردم را می‌زدند. بالای پشت‌بام‌ ساختمان‌های اطراف، عده‌ای با لباس عربی هر چه به دستشان می‌رسید بر سر حاجیان می‌انداختند. بلوک، شیشه، سطل شن، کپسول، کولر گازی! عده زیادی بر اثر برخورد جسم سنگین و متلاشی شدن سر شهید شده بودند. همه هتل‌ها درهای ورودی را بسته بودند و فقط ساختمانی که فلسطینی‌ها در آن بودند درها را گشوده بود که عده‌ای توانستند جان خود را نجات دهند. جمعیت در محاصره سفاکان رژیم آل‌سعود افتاده بود. 

جانبازان بر اثر ضربات چماق از روی صندلی چرخدار بر زمین می‌افتادند. آن‌قدر شلوغ بود که هر کس روی زمین می‌افتاد زیر دست و پا می‌ماند.

زمانی که پلیس مردم را کتک می‌زد، عده‌ای از چماق‌داران لباس شخصی سوت و کف می‌زدند و هلهله می‌کردند. ارتش شروع به تیراندازی کرد. با شلیک اشک‌آور و گاز سمی خفه‌کننده، عده زیادی از زنان و کسانی که روی زمین افتاده بودند به علت استنشاق گاز خفه‌کننده شهید شدند.

تک تیر اندازهایی که چهره شان شبیه اروپایی ها بود شروع به رگبار مسلسل‌های دستی به سمت حاجیان کردند. ازدحام آن‌قدر زیاد بود که کسی که گلوله می‌خورد شاید روی زمین هم نمی‌افتاد. در بدن بعضی شهدا چندین تیر بود. یوزی، کلت، ام-۱۶، حتی بعضی از شهدا با گلوله‌ای که در پیشانی‌شان خورده بود شهید شده بودند. تک‌تیراندازها با قناسه از بالای پل مردم را می‌زدند.

از روزهای قبل هماهنگ شده بود که هیچ بیمارستانی در روز نهم مرداد مجروح نپذیرد. آمبولانس‌هایی که نزدیک می‌شدند مورد هجوم واقع می‌شدند و سربازان با چماق شیشه‌های آن‌ها را خورد می‌کردند و دکترها و پرستارها را بیرون می‌کشیدند و می‌زدند. 

چند آمبولانس توانستند از بین مأمورین عبور کنند و با سرعت مجروحین را سوار کنند. ولی سربازان راه برگشت را بستند و مجروحین را از پشت آمبولانس بیرون ریختند و کتک زدند. عده‌ای همان جا شهید شدند. خیلی از شهدا اول مجروح بودند و به علت عدم رسیدگی شهید شدند. 

تیراندازی که تمام شد تا ساعت یازده شب محاصره ادامه داشت. مردم روی زمین نشسته بودند. هر کس بلند می‌شد با چماق بر سرش می‌زدند.

شب جستجوی خانه‌به‌خانه شروع شد تا کسانی که فرار کرده بودند را دستگیر کنند. ساعت یازده که محاصره تمام شد، کسی حق نداشت به پیکر شهدا و مجروحین دست بزند. برق خیابان قطع شده بود. آمبولانس‌های درب و داغان وسط خیابان رها شده بود. تقریبا هیچ جسدی سالم نبود؛ همه له شده بود و با چادرهای مشکی و سفید زنان که خون‌آلود و پاره بود پوشیده شده بود. زمین پر از لنگه کفش و دمپایی، تکه‌های پاره لباس، خرده شیشه و قلوه سنگ بود. بوی گاز و باروت فضا را پر کرده بود. کف خیابان پر از خون بود. مجروحین و شهدا را روی هم سوار ماشین‌هایی که شبیه ماشین‌های حمل حیوانات بود می‌کردند و می‌بردند. 

رسیدگی به حال مجروحین عجیب بود. شاهدی دیده بود که دست یک زائر ایرانی از ناحیه مچ تیر خورده بود و او در برابر تصمیم پزشکان برای قطع دستش مقاومت می‌کرد. اما پزشکان با کمک مأموران امنیتی دست او را قطع کردند.

نکته دردناک آنجاست که بسیاری از آمار شهدا مربوط به روزهای پس از حادثه است که مأموران سعودی اجازه مداوای مجروحین حادثه را در بیمارستانها ندادند و برخی از مجروحین که جراحات حاد داشتند، پس از تحمل رنج و درد بسیار و در حالی که امکان مداوای آنها بود، به شهادت رسیدند.(+)

در این تظاهرات ۴۰۲ نفر کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ عربستانی از جمله نیروی پلیس و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملل) شدند.

پس از آن مراسم برائت از مشرکین از سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ ازسوی سعودی ها ممنوع شد اما از سال ۱۳۷۰ هجری شمسی مجدداً، در مکه انجام شد؛ در ۱۳۷۰ در روز ششم ذیحجه ۱۴۱۱، در مقابل بعثه مقام معظم رهبری؛ در سال ۱۳۷۱ برابر با، ششم ذیحجه ۱۴۱۲ در اطراف بعثه رهبر معظم انقلاب و از سال ۱۳۷۲ به بعد، به رغم توافق سال ۱۳۷۰ با دولت سعودی برای برگزاری مراسم برائت، به علت تضییقات و اجتناب از خونریزی، در منی و عرفات همه ساله در زیر چادرها برگزار شده است.

واکنش‌ها به کشتار حاجیان در مکه
جهانیان در حالی که از این حرمت شکنی و نقض قداست حرم الهی بهت زده بود، تظاهرات‌های اعتراض آمیزی را در نقاط مختلف از جمله پاکستان، ایران، فلسطین، مالزی، لندن، استکهلم، اوتاوا و ... برگزار کرد.

ایران نیز سریعا روابط دیپلماتیک خود را با عربستان قطع نمود.(+)

پیام امام خمینی(ره) به پادشاه سعودی
حضرت امام در هجدهم مهر 1360 به پادشاه عربستان نوشتند: «... این جانب تمام گرفتاری‌ها و بدبختی‌های مسلمین و دولت‌های کشورهای اسلامی را در اختلاف و نفاق بین آنان می‌دانم.

چرا باید دولت‌های اسلامی با داشتن قریب یک میلیارد جمعیت و در دست داشتن ذخیره‌های زیر زمینی، خصوصاً موج‌های نفت که رگ حیات ابر قدرت‌هاست و برخورداری از تعلیمات حیاتبخش قرآن کریم و دستورات عبادی، سیاسی پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - که مسلمانان را به اعتصام به «حبل الله» دعوت و از تفرقه و اختلاف تحذیر می‌فرماید و با داشتن ملاذ و ملجأیی چون حرمین شریفین، که در عهد رسول الله - صلوات الله علیه - مرکز عبادت و سیاست اسلامی بوده و پس از رحلت آن بزرگوار مدت‌ها نیز چنین بوده است و طرح فتوحات و سیاسات از آن دو مرکز بزرگ سیاسی عبادی ریخته می‌شده است، اکنون به واسطه کج‌فهمی‌ها و غرض‌ورزی‌ها و تبلیغات وسیع ابرقدرت‌ها کار را به آنجا بکشانند که دخالت در امور سیاسی و اجتماعی، که مورد احتیاج مبرم و از اهم امور مسلمین است، در حرمین شریفین جرم شناخته شود و پلیس سعودی در داخل مسجد الحرام و در جایی که به حکم خدا و به نص قرآن مجید برای همه کس حتی منحرفین محل امن است با چکمه و سلاح به مسلمانان حمله کرده و آنان را مضروب و دستگیر نمایند و به زندان بفرستند. جرم این مسلمانان شعار بر ضد امریکا و اسرائیل، این دشمنان خدا و رسول بوده است... اگر دولت حجاز از این فریضه عبادی - سیاسی، که هر سال در مواقف کریمه حرمین شریفین با حضور میلیونی مسلمانان تشکیل می‌شود، استفاده سیاسی اسلامی می‌نمود، احتیاج به امریکا و هواپیماهای آواکس آن و سایر ابرقدرت‌ها نداشت و مشکلات مسلمانان حل می‌شد.

می‌دانیم که امریکا این هواپیماها را از آن جهت در اختیار عربستان قرار داده است تا به نفع خود و اسرائیل از آنها استفاده نماید. چنان‌که دیدیم آواکس‌های امریکایی برای تفرقه بین ایران و سایر مسلمانان عرب گزارشی سرتاسر دروغ داد مبنی بر بمباران مراکز نفتی کویت توسط ایران... اخیراً به این نکته تأکید می‌کنم که از مکتوب شما ظاهر می‌شود که گزارش‌های دروغ و انحرافی به شما داده می‌شود. چنان‌که نوشته‌اید شعارهای زائران ایرانی موجب نارضایتی و تنفر زائران بیت الله شده است.

بهتر بود شما اشخاص امینی را مأمور گزارش‌ها نمایید تا معلوم شود شعار ضد اسرائیل و امریکا موجب تنفر و نارضایتی زائران نشده، بلکه برخورد مأموران دولت سعودی و ضرب و هتک و به حبس کشیدن مهمانان خدای متعال، به جرم شعار علیه اسرائیل و امریکا، موجب تنفر و نارضایتی مسلمانان جهان و بخصوص زائران بیت الله الحرام و حرم معظم رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - شده است. از خداوند متعال خواستارم که مسلمانان را از خواب غفلت بیدار و عظمت اسلام را روز افزون فرماید؛ و مسلمانان و خصوص دولتمردان را به آنچه صلاح اسلام و مسلمین است هدایت فرماید.»(+)

پیام حضرت امام خمینی (ره) در خصوص شهدای بیت الله الحرام
« زائران شریف ایرانی امسال پیام انقلاب و برائت خود را به جهان و به امت اسلام ابلاغ نمودند و با تقدیم شهدای بزرگ به پیشگاه مقدس حق از سازندگان و بانیان سیاست نه شرقی و نه غربی کعبه خداوند گشتند...

ملت بزرگ ایران نیز با تجلیل گسترده خود از شهدا و شرکت میلیونی خود در راهپیمایی و اعلان برائت از کفر به وظیفه انقلابی و الهی خود عمل نموده اند و اکنون نوبت زائران دیگر کشورها و خصوصا علما و روشنفکران و گویندگان است که پیام مظلومیت ما را به جهان ابلاغ کنند.

از اینکه خداوند هدیه ها و قربانیان هاجر وار و اسماعیل گونه این ملت بزرگ را در کنار خانه خود پذیرفته است سپاسگزار و شاکر باشند که انشاء الله خداوند شهدای بزرگ ما را با شهدای صدر اسلام محشور و به بازماندگان آنان صبر و اجر و به مصدومین و مجروحان شفا عنایت فرماید و شر متجاوزان را به خودشان بازگرداند و آنان را به عقوبت خود کیفر دهد.

از خداوند مسئلت می کنم که در این زمان که همه کفر و همه شرک دست به دست هم داده اند و تصمیم و عزم خود را برای شکست امت اسلام جزم کرده اند و همه ضربه ها را علیه ما به کار گرفته اند ما را در حصار محکم خود و در لوای مرحمت و لطف خود حفاظت فرماید.»

سخنی از رهبر معظم انقلاب اسلامی در این خصوص
«ادب حج، برادرى و ایجاد محبت و وحدت است. فرصت ایجاد وحدت بین ملتهاى اسلامى و شعوب اسلامى، فقط در حج فراهم مى شود. این همه انسان از اقصى نقاط عالم، همه به عشق کعبه، به عشق مرقد پیغمبر، به عشق ذکر الهى، به عشق طواف و سعى، خود را به آن جا رسانده اند؛ این فرصتِ برادرى، مغتنم است.

امروز یکى از اهداف اساسى استکبار جهانی در دنیاى اسلام ایجاد اختلاف است؛ بهترین وسیله هم ایجاد اختلاف بین شیعه و سنى است.

تلاش دانشمندان اسلامی همواره این بوده است که جامعه به سوی اجرای درست و کامل عبادات اسلامی رهنمون شود. از جمله این عبادات اعلام برائت از مشرکان در موسم حج است این موضع گیری معنوی جهان اسلام در برابر نظام سلطه و شیاطین شرق و غرب، اساسی ترین اصل سیاست خارجی امت اسلامی را در برابر کفار و مشرکان و منافقان تشکیل می دهد که نمایندگان واقعی امت اسلامی یعنی همان حجاج و زائران خانه خدا در سراسر جهان اسلام آن را به گوش سران مستکبر خصوصاً امریکا می رسانند، گرچه مسلمین همواره با کارشکنی دشمنان خصوصاً حکومت های به ظاهر اسلامی اما در باطن ستیزه جو با اسلام روبرو بوده اند و حج بیش از سایر عبادات در معرض توطئه ها ودسیسه های عوامل سلطه جو قرار گرفته است.(+)

کمی پس از کشتار مکه ، دو کنفرانس بین المللی و چندین کنفرانس کوچک در اقصی نقاط جهان برای بررسی حادثه ششم ذیحجه ۱۴۰۷ و وضعیت حرمین شریفین تشکیل شد. 

کنگره «قداست و امنیت حرم» 
اولین کنگره در آذر ۱۳۶۶ (۲۳ تا ۲۷ نوامبر ۱۹۸۷) با عنوان «قداست و امنیت حرم» با حضور علمای اهل سنت و تشیع از ۴۳ کشور در تهران تشکیل شد که پس از بحث و بررسی مسائل مختلف حج و واقعة ششم ذیحجه ۱۴۰۷ در کمیسیونهای چهارگانه آن ، قطعنامه‌ای در ۱۲ ماده تصویب ، و طی آن اعلام شد: با بررسی اسناد منتشره ، حجاج شرکت کننده در مراسم برائت از مشرکین ، اعم از ایرانی و غیرایرانی ابتدا محاصره شده و سپس با گلوله و گاز سمّی به شهادت رسیده اند.

کنگره، روز ششم ذیحجة هر سال را روز برائت از مشرکین اعلام داشت و تأکید کرد که باید علمای صالح جهان، حرمین شریفین را اداره کنند.

کنفرانس لندن
کنفرانس بین المللی دیگری در لندن، از ششم تا نهم ژانویة ۱۹۸۸ تشکیل یافت و در آن با حضور پانصد تن از علما و صاحبنظران جهان اسلام از چهل کشور دنیا، مسئله آینده حرمین و فاجعه مکه بررسی شد. در قطعنامه پایانی قتل عام حجاج در ششم ذیحجه محکوم ، و با تأکید بر وقوع آن به خواست آمریکا، بر این نظر تأکید شد که حرمین ، میراث مشترک تمامی مسلمانان بوده است و اداره حرمین باید زیر نظر شورای عالی علمای صالح جهان اسلام باشد. این سمینار (ششم ذیحجه) را روز اعلام برائت از مشرکین نامید.

بایکوت خبری این جنایت بزرگ توسط رسانه‌های غربی
به رغم پوشش خبری یکسویه حادثه و پخش تصاویر و فیلم‌هایی از تظاهرات و شروع و خاتمه آن، از جزئیات نحوه قتل عام حجاج تصویر و فیلم در اختیار هیچ کشوری قرار نگرفت و این موضوع با یک بایکوت وسیع خبری مواجه و تنها در برخی مطبوعات محدود و کوچک اروپایی منعکس شد.

سوابق تاریخی شکستن حرمت حرم الهی
شکسته شدن حرمت و نقض امنیت حرم ، علاوه بر واقعه ششم ذیحجه ۱۴۰۷، دارای سوابق و نمونه‌های دیگری است و این در حالی است که در قرآن و روایات و نظرات فقهی، درباره رعایت حرمت و امنیت حرم و حجاج بیت الله الحرام تأکید بسیار شده است.

1- حمله سپاهیان یزیدبن معاویه به مکه و تخریب خانه کعبه 
2- هجوم سپاهیان عبدالملک بن مروان به مکه 
3- فتنه قرامطه در مکه 
4- کشتن حجاج و علمای شیعه در مکه در عصر صفوی در دوران رقابت دولت عثمانی با آن سلسله به بهانه‌های واهی 
5- حمله وهابیان به مکه و مدینه و غارت و تخریب این دو شهر 
6- وقعة الجلالیه در ۱۴۰۱ حمله لشکری یاغی از ترکان عثمانی، مستقر در یمن به مکه 
7- سرکوب قیام حرم در ۱۳۵۸ ش / نوامبر ۱۹۷۹ و قتل عام گروه اخوان و زنان و فرزندان آنها در مسجدالحرام  
8-فاجعه تونل منی در ۱۳۶۷ش که به کشته شدن تعداد بسیاری از حجاج انجامید
9- حضور وسیع نیروهای مسلح در مکه و اطراف مسجدالحرام، به رغم حرمت حمل سلاح در حرم (+)

کشتار جمعه خونین با هدایت یهودی آلمانی تبار
مسئول عملیات کشتار در جمعه خونین، ژنرال «اولریش ویگنر» یک یهودی آلمانی تبار بود که در عربستان به او مسؤولیت داده شد.

ویگنر کسی بود که قبل از عملیات طبس هم در قالب خبرنگار شبکه ZDF آلمان کل مسیر طبس را شناسایی کرده و اطلاعات منطقه عملیات را به دست «چارلی بکویث» فرمانده عملیات طبس سپرد.

این یهودی مدتی بود که به عنوان مسئول هماهنگی امنیتی شهر مکه از سوی عربستان منصوب شده بود. در جریان حج خونین وی وحشیانه‌ترین رفتارها را در ماه حرام و در حرم امن الهی علیه حجاج بیت الله الحرام انجام داد.(+)

امروز به برکت خون این شهدا، فریاد برائت از مشرکان و بیداری اسلامی در جهان اسلام همه‌گیر شده است. هر چند همچنان برخی از سران کشورهای اسلامی، به جای تلاش برای تعالی اسلام ناب، به دنبال منافع شخصی و مادی خودشان هستند و به سربازان جبهه استکبار تبدیل شده‌اند و با ایجاد فتنه در منطقه، آرامش و امنیت و پیشرفت را مسلمانان گرفته‌اند؛ اما دیری نخواهد پایید تا این سران شیطان صفت توسط مردم مسلمان بیدار از کرسی قدرت به خاک ذلت کشیده خواهند شد.

برخی منابع:
http://www.leader.ir/cps/ebook_index.php?ptype=show_content&cid=۲۶۵۹&pid=۲۰۳۴۳&eid=۱۵&kwid=۲۵۲
www.irna.ir/fa/News/۳۰۶۴۸۶۰۹/
http://www.hadj.ir/fa/default.php?part=quran&id=۱۱
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=۱۸۵۶۳۴
http://www.shafaf.ir/fa/news/۱۲۹۰۶۵/
http://sabokbalaneashegh.tebyan.net/post/۴۰
http://jahannews.com/vdcd۵o۰fzyt۰oz۶.۲a۲y.html
http://www.teribon.ir/archives/۲۳۵۳۹۲/%D۸%AD%D۹%۸۵%D۹%۸۴%D۹%۸۷-%D۸%A۸%D۹%۸۷-%D۸%AD%D۸%AC%D۸%A۷%D۸%AC-%D۸%A۸%D۸%A۷-%D۸%A۲%D۸%A۸-%D۸%AC%D۹%۸۸%D۸%B۴-%D۹%۸۸-%D۸%A۸%D۸%A۷%D۸%AA%D۹%۸۸%D۹%۸۵.html

 

برگرفته از جبهه جهانی مستضعفین