رییس «کمپ‌ دیویدی» رژیم صهیونیستی که بود + تصاویر

قرارداد ننگین کمپ دیوید که پس از اعتماد جهان عرب به مصر و خیانت انور سادات به این اعتماد شکل گرفت، از نقطه نظر سیاسی یکی از موثرترین و سودمندترین قراردادهای دیپلماتیک تاریخ رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود...

     

     

 "اسحاق ناوُن" (Yitzhak Navon) پنجمین رئیس رژیم صهیونیستی در روز 7 نوامبر 2015 در سن 94 سالگی درگذشت. این سیاستمدار که قریحه ادبی بسیاری داشت را می‌توان بخاطر عقد قرارداد ننگین کمپ دیوید در زمان وی، "رییس کمپ دیویدی رژیم صهیونیستی" خواند. ناون از سال 1978 تا 1983 و در زمان نخست وزیری مناخیم بگین، ریاست رژیم جعلی اسراییل را بر عهده داشت. این سیاستمدار در اوایل دهه 1990، از دنیای سیاست کناره گرفت و به عرصه نویسندگی و شعر برگشت.   
  

                              

معرفی
اسحاق ناون در 21 آوریل 1921 در اورشلیم به دنیا آمد. او اولین رییس رژیم اسراییل است که در اراضی تحت قیمومیت انگلیس به دنیا آمد و روسای سلف او همه در امپراتوری روسیه به دنیا آمده بودند. خانواده و تبار او از دیر زمان از خاخام‌های "سفاردی" بودند. پیشینه و ریشه پدری او به یهودیان اسپانیایی مقیم ترکیه برمی‌گردد که در سال 1942 از اسپانیا اخراج و در سال 1670 وارد اورشلیم شدند. از طرف مادری هم به "خائیم بن عطار" مراکشی معروف که یک یهودی کابالیست بود و در 1742 به اراضی اشغالی کوچ کرد می‌رسد. 

ناون در کودکی (سمت چپ)

تحصیلات و موفقیت‌ها
اسحاق ناون فارق التحصیل ادبیات عبری و مطالعات اسلامی از دانشگاه اورشلیم است. پس از خدمت در هاگانا، از سوی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی در اوروگوئه و آرژانتین مأموریت‌هایی یافت. ناون، همسری به نام "اوفیرا" داشت که در سال 1993 بر اثر سرطان درگذشت. از جمله کارهای ادبی این شخصیت سیاسی می‌توان به دو قطعه موسیقیایی فولکلور و رمان "شش روز و هفت دروازه" اشاره کرد.

سیر تکاملی قدرت
اولین منصب دولتی در خور توجه ناون، دبیر سیاسی "داوید بن گوریون" -نخست وزیر وقت اسراییل- در سال 1951 بود. در همان سال به عنوان رییس دفتر وی منصوب شد و تا زمان نخست وزیری "موشه شارت" در این منصب باقی بود. وی، در سال 1963 به عنوان وزیر آموزش و فرهنگ منصوب شد. دو سال بعد به عنوان نماینده حزب رافی به ریاست بن گوریون وارد کنست شد و پس ادغام این حزب در حزب کارگر، به عنوان معاون رییس کنست و رییس کمیته مسائل خارجی و دفاعی کنست به فعالیت پرداخت.

در 19 آوریل 1978 بخت به ناون رو کرد و در حالی که هیچ رقیبی در مقابل خود نمی‌دید، با کسب 86 رای موافق و 23 رای ممتنع از 120 کرسی، از طرف کنست به عنوان پنجمین رییس رژیم اسراییل برگزیده شد و در 29 می 1978 رسما وارد "هاناسی" (کاخ ریاست رژیم صهیونیستی) شد.

در سال 1983، در حالی که وی در اوج قدرت بود و براحتی می‌توانست با توجه به تسلطش به زبان عربی و میانه خوبی که با اعراب اسراییل داشت آراء را به نفع خود می‌دید و شیمون پرز هم در مقابل وی توانایی مقابله نداشت، تصمیم به کناره‌گیری از قدرت گرفت. این برای اولین بار و تنها دفعه‌ای بوده است که رییس رژیم صهیونیستی در اوج قدرت اقدام به کناره‌گیری می‌کند. سپس به عنوان نماینده به کنست پیوست و از سال 1984 تا 1990 به عنوان وزیر آموزش و فرهنگ فعالیت کرد و نهایتا در سال 1992 برای همیشه از قدرت کناره گرفت. 

در دیدار با ریگان

اما سر و کله ناون در سال 1996 به ناگاه پیدا شد اما نه در عرصه سیاست. او ریاست کمیته تحقیق در مورد اختیارات پزشکی اسراییل در زمینه نپذیرفتن خون‌های مشکوک به ویروس HIV که اسراییلی‌های اتیوپی‌الاصل اهدا کرده بودند را بر عهده گرفت. 

قرارداد کمپ دیوید
اشاره به قرارداد کمپ دیوید از آنجا در این گزارش آورده شده که در دوران اسحاق ناون رخ داد و از جمله دستاوردهای دوره وی و نخست‌وزیرش مناخیم بگین برای صهیونیست‌هاست. طبق این پیمان، قرار شد که صلح کامل و تمام عیار میان مصر و اسرائیل برقرار شود و رژیم صهیونیستی از همه اراضی اشغالی بیرون رود و به کرانه باختری و نوار غزه هم 5 سال خودمختاری داده شود تا مردم فلسطین سرنوشت خود را با همه پرسی رقم بزنند.

دولت‌های عربی با عادی شدن روابط با اسرائیل به مخالفت برخاستند و مصر را از میان جمع خود در اتحادیه عرب کنار گذاشتند. همچنین اسرائیل شهرک‌سازی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین را سرعت بخشید تا راه را بر هرگونه امکان خودمختاری و استقلال بر فلسطینیان ببندد. تنها ثمره قرارداد کمپ دیوید، گشوده شدن سفارت‌خانه‌های مصر و اسرائیل در پایتخت‌های یکدیگر و برقراری "صلح سرد" میان قاهره و تل آویو بود.

با این همه، مصر قلب جهان عرب است و صلح‌اش با اسرائیل در کنار تحولات بعدی منطقه و گسترش نفوذ آمریکا، سبب شد که دولت‌های عرب تعلیق عضویت مصر در اتحادیه را لغو کنند و قاهره به نقش تأثیر گذار قبلی خود بازگردد. هرچند اسرائیل از بخشهای اشغالی مصر بیرون رفت، توانست مصر را با خود همراه کند تا زمینه را برای برقراری تدریجی روابط با کشورهای غربی و اسلامی آماده سازد.

خودمختاری اراضی اشغالی فلسطینیان و عقب نشینی اسرائیل از غزه و شمال کرانه باختری تنها به برکت مبارزات و انتفاضه‌های مردم فلسطین حاصل آمد و در خاورمیانه نمی‌توان اکثریتی را یافت که از کمپ دیوید دفاع کند.


اصول قرارداد کمپ دیوید

قرارداد کمپ دیوید شامل هشت اصل به عبارت زیر بود:

1- نیروهای صهیونیستی باید ظرف مدت سه سال پس از عقد پیمان از صحرای سینا عقب بنشیند.این امر در وضعی صورت می گرفت که بسیاری از سرزمینهای کشورهای دیگر در خط مقدم، از جمله بلندیهای جولان متعلق به سوریه، نوار غزه و حاشیه غربی رود اردن در کشور اردن، در اشغال رژیم صهیونیستی قرار داشت که در قرار داد یاد شده بالا هیچ اشاره ای به باز پس گیری آنها نشده بود. در حقیقت اصل اول این قرار داد نشان می داد که صلح مورد ادعای سادات تنها مختص مصر بوده است، نه کشورهای دیگر خط مقدم، و این به آن معنا بود که مصر از همه مسئولیت‌هایی که در قبال اعراب داشت و خود نیز ادعای آن را پیوسته مطرح می کرد، سر باز زده و منافع خود را بر منافع جهان عرب ترجیح داده بود.

2- لزوم برقراری روابط دوستانه و روابط کامل دیپلماتیک بین طرفین. این اصل مبین این نکته بود که موجودیت اسرائیل- که از بدو پیدایش هیچگاه به صورت کشوری با مبانی حقوقی و قانونی از سوی جهان سوم پذیرفته نشده بود – به دست سادات رسما شناسایی می شد. این مسئله بزرگترین ضربه‌ای بود که یک کشور اسلامی و عربی می‌توانست به مبارزات چند ده ساله همه مبارزان آزادی سرزمین اشغالی وارد آورد.

از راست: مناخیم بگین، جیمی کارتر، و انور سادات

3- سومین اصل شناسایی تمامیت ارضی بود. در حقیقت این اصل همه تجاوزگری‌های صهیونیست‌ها را برای اشغال و غصب سرزمین‌های اسلامی و عربی، نادیده می گرفت و سرزمین‌هایی را که تروریست‌های صهیونیست با کشتار فلسطینیان به چنگ آورده بودند، جزء مایملک کشور موهوم اسرائیل قلمداد می کرد.

4- پیمان کمپ دیوید خواستار نیروهای استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در منطقه مرزی سینا بود.

5- عبور و مرور کشتی‌های رژیم صهیونیستی را از آبراه سوئز مجاز گردید. این امر، کشور را از نیمه محاصره‌ای که قبل از آن وجود داشت، خارج می‌ساخت.

6- شروع مذاکرات درباره خود مختاری فلسطینیان در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن به فاصله یک ماه پس از عقد قرارداد صورت گیرد. این مذاکرات به موقع آغاز شد، اما هیچگاه به نتیجه نرسید.

7- انتخابات برای تعیین یک دولت خود مختار در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن، و سپس یک عقب نشینی ٥ ساله نظامی و غیر نظامی، توسط اشغالگران صهیونیستی می بایست صورت میگرفت. اما این اصل نیز همچون اصل خود مختاری فلسطینیان هیچ گاه به نتیجه نرسید.

8- یک کمیسیون به منظور رسیدگی به کلیه ادعاهای مالی بین طرفین تشکیل شود. این اصل نیز پس از گذشت یکی دو سال از عقد پیمان کمپ دیوید منجر به گسترش یک جانبه رابطه اقتصادی رژیم صهیونیستی با مصر شد و سرمایه گذاران اسرائیلی برای جذب سرمایه های مصر و کسب سود از نیروی کار و شرایط اقتصادی مصر راهی این سرزمین شوند.


امضای قرارداد خائنانه بین مصر و اسرائیل که بدون توجه به خواسته‏ های مشروع ملت فلسطین و مصالح امت اسلام انجام گرفت، به معنای صحّه گزاردن به تجاوزات صهیونیسم بین الملل و پایمال کردن حقوق مردم فلسطین که سرزمین آنها مورد تجاوز اسرائیل غاصب قرار گرفته است، بود. این قرارداد که تحت نظر آمریکا تنظیم شده بود، جز استقرار اسرائیل در سرزمین‏ های اشغالی فلسطین و تثبیت آن به عنوان یک دژ استعماری در منطقه و ذلت و خفت و اسارت مردم مسلمان نتیجه‏ ای در برنداشت. در میان کشورهاى عرب، در مقابله با این قرارداد، «جبهه پایدارى» تشکیل شد که مرکب از الجزایر، سازمان آزادی بخش فلسطین، سوریه، لیبى و یمن جنوبى بود.

پاسخ امام (ره) به کمپ دیوید
بنیانگذار جمهوری اسلامی در روز پنجم فروردین ماه 1358 پیامی را به مناسبت صلح مصر و اسرائیل خطاب به مسلمانان جهان صادر و این قرارداد را  محکوم کردند. متن پیام امام چنین بود:

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏
اینجانب بیش از پانزده سال است که خطر اسرائیل غاصب را گوشزد کرده‏‌ام و به دوَل و ملل عرب این حقیقت را اعلام نموده‏‌ام. اکنون با طرح استعمارى صلح مصر و اسرائیل، این خطر بیشتر و نزدیک‌تر و جدی‌تر شده است. سادات با قبول این صلح، وابستگى خود را به دولت استعمارگر امریکا آشکارتر نمود. از دوست شاه سابق ایران بیش از این نمى‏ توان انتظار داشت. ایران خود را همگام با برادران مسلمان کشورهاى عربى دانسته و خود را در تصمیم‏گیری هاى آنان شریک مى‌داند. ایران، صلح سادات و اسرائیل را خیانت به اسلام و مسلمین و برادران عرب مى‌داند و موضع‌هاى سیاسى کشورهاى مخالف این پیمان را تأیید می‌کند. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.

منبع:مشرق