از روهینگیا غافل نشویم
این روزها رسانه های غربی و حتی کشورهای اسلامی به قدری مشغول تروریسم و بمب گذاری ها شده اند که کشتار مسلمانان روهینگیا در سکوت کامل خبری فرو رفته است و اطلاعات درستی درباره وضعیت زندگی پیروان اسلام در میانمار وجود ندارد...
زمانی که اخبار متعددی درباره کشتار مسلمانان روهینگیا در میانمار منتشر شد، سازمان های دفاع از حقوق بشر غربی با انتشار بیانیه های محکومیت، همدردی خود را با این شهروندان اعلام کردند ولی طولی نکشید که سکوتی سنگین، بر رسانه های جهان حاکم شد و اصحاب رسانه گویی از یکنواختی کشتار مسلمانان در میانمار خسته شدند و به دنبال سوژه های جدید به راه افتادند!
شاید آخرین خبری که درباره میانمار طی ماه های اخیر منتشر شد، سفر هیئتی از سازمان همکاری اسلامی به ایالت مسلمان نشین آراکان بود که حتی اکمل الدین احسان اوغلو، دبیرکل سابق این سازمان، در گفت وگو با رسانه ها، از وضعیت اسف بار شهروندان روهینگیا سخن گفت و گریست. پس از این سفر نیز بودایی های افراط گرا تظاهراتی برگزار کردند و اخراج مسلمانان از میانمار را خواستار شدند.
بنابراین نه تنها مدعیان حقوق بشر در غرب و سازمان ملل متحد بلکه کشورهای اسلامی نیز برای جلوگیری از اخراج شهروندان مسلمان روهینگیا و کشتار آنان عملا هیچ کاری نکرده اند و به قدری مشغول مسائل سیاسی خاورمیانه به ویژه سوریه شده اند که مسائل سیاسی ـ اجتماعی را فراموش کرده اند. درست است که همه کشورهای جهان سیاست های خاصی را برای منافع ملی و منطقه ای خود دنبال می کنند ولی کشورهای اسلامی علاوه بر سیاست ، دیانت نیز دارند و باید از لحاظ عملکرد در قبال کشورهای دیگر تفاوت داشته باشند.
در همین راستا، نباید اتفاقات و رویدادهای یک کشور یا منطقه خاص، نگاه ها را از مناطق دیگر جهان منحرف کند؛ چنین اتفاقی گاه گاهی برای فلسطین نیز پیش می آید و رژیم صهیونیستی با استفاده از دغدغه ای که کشورهای خاورمیانه را گرفتار خود کرده است، به تصویب طرح های جدید برای اشغال اراضی فلسطینیان می پردازد و بیش از پیش اجرای طرح های خود در زمینه معبد کذایی سلیمان و تخریب مسجدالاقصی را در دستورکار قرار می دهد. این مورد برای میانمار نیز پیش آمده است و دولت با استفاده از سکوت رسانه ها و با تحریک بودایی های افراطی، عملا به کشتار مسلمانان دامن می زند.
نکته مهم دیگر در وقوع چنین حوادثی، بی تفاوتی کشورهای قدرتمند جهان است که به نوعی جرئت و جسارت ادامه کشتار را به عاملان می دهد؛ کشورهایی چون آمریکا اگرچه با اعمال فشار به حکومت جدید میانمار که راه را برای گسترش روابط با جهان باز کرده است، می تواند مانع ادامه کشتار اقلیت روهینگیا شود؛ ولی همه خوب می دانند که کاخ سفید برای نابود کردن مسلمانان و کشورهای اسلامی از هیچ اقدامی دریغ نمی کند و نباید برای نجات مسلمانان راخین چشم امید به غرب دوخت.
در این میان مشکلی که بیش از همه باید موجب نگرانی مسلمانان باشد، نبود رسانه های مستقل و یا وابسته به شهروندان روهینگیا در میانمار است؛ ساکنان راخین هیچ گونه امکاناتی برای رساندن صدای خود به گوش جهانیان ندارند و سازمان های بین المللی نیز حمایت خود از این اقلیت نهصدهزار نفری که اغلب منازلشان را نیز در حمله بودایی ها از دست داده اند، به کمک های بشردوستانه محدود کرده است و مسلمانان میانمار عملا یا آواره در کشور خود هستند یا به صورت مهاجران غیرقانونی در کشورهای همسایه در شرایطی وخیم به زندگی ادامه می دهند.
گویی همه شرایط دست در دست هم داده اند تا به شهروندان راخین بگویند: هیس! مسلمانان روهینگیا فریاد نمی زنند.
منبع : بیداری اسلامی
